TERÖRÜN GİZLİ ARŞİVLERİNE NE OLDU?

Terörün Arşiv Kayıtları Nerede?

Örgüte ait kasanın bulunması ve açığa çıkarılması ne kadar önemli ise, örgüte ait arşivlerin de deşifre edilmesi, bir o kadar önemlidir.

Bu örgüt bir şirkettir, kasası var. Bu örgüt bir katiller şirketidir, kayıtları var, defterleri var, tutanakları var, saldırı planları var, programları var ve hepsi arşivde.

Peki, nerede bu arşiv? Suriye’de. Peki kimde? Kod adı Delil olan teröristte. İşte kanıtı, anlatan Abdullah Öcalan, PKK terör örgütü başı[1];

“Ben Suriye'den ayrıldıktan sonra arşivlerin evlere dağıtıldığını Delil (K) bana söyledi. 

PKK’nın arşivleri Suriye’de, son olarak İmralı’nın sağ kolu Delil kod adlı teröristin elindeydi ama şimdi yok, evet, arşiv yok, kayıp. Delil kod adlı terörist kayıp. Delil Kod’un karısı olan Tuncelili kod adı Mizgit, o da kayıp. Kayıp derken hayattalar ama kendileri yok, bahseden yok, arayan yok, bu yüzden bize göre kayıp. 

Oysaki bu terörist sıradan biri değil, İmralı’nın Suriye’deki sağ kolu ve şoförü, Kod Delil bu. Şam’dan çıkarken İmralı’ya sahte pasaport hazırlayan da o. Bu Kod’un ne denli önemli bir kişi olduğunu bilmek için, İmralı’nın Ankara’da hem savcılara hem de mahkemede verdiği ifadeleri iyi okumak gerekiyor.

Bakın ne diyor İmralı Delil Kod için;

“Hüsnü Mübarek Suriye ile görüşünce Ağa (K) Mervan Zirki (Suriye El Muhaberat Servisi) ve Delil ile birlikte geldi. Oradan ayrılmamı istediler. Lübnan'a da gidemeyeceğimi belirttiler. Bu konu Şam'daki evimde gerçekleşti. Zorla misafirlik olmaz diye Delil'e hazırlıkların yapılmasını ve pasaport ayarlamasını söyledim. Delil Abdullah Sarıkurt adına bir pasaport getirdi. Sahte pasaportları Suriye, Lübnan ve Avrupa'da kendimiz yapmaktayız.“  

Bu Delil Kod kayıp ve izini bilen yok, istihbaratımız elbet biliyor da biz bilmiyoruz yerini. Bu öyle bir terörist ki, Irak istihbarat servisini tanıyor, iç içe, istihbarat şefi Mervan Zirki ile de tanışık hem de yakından. İmralı’nın 1999’da Şam’dan ayrılış hazırlıklarını yapan yine bu. Öcalan’ın bu konuda savcılara vermiş ifadeler, her şeyi açıkça ortaya koyar niteliktedir;

“Şam'dan normal tarifeli uçak ile Atina'ya gittim. Evden ayrılıp uçağa gidene kadar El Muhaberat beni izledi. Benim yanımda uçağa gidene kadar Delil, Rozalin ve El Muhaberat'tan Ağa vardı. Havaalanına kadar bizim kullandığımız araç ile gittik. Delil orada kaldı. Delil'e ilişkilerimizi götürüp evleri boşaltırsınız dedim. Irak'a doğru gitmelerini söyledim. Şam'dan ayrılışımızı Delil ve evde kalan bazı gençler biliyordu.” 

İmralı arşivler için; “Suriye’deki Kürt evlerine kod Delil dağıttı, sakladı” diyor. Öcalan ifadesindeki sadece bu cümle dahi, bu Delil Kod’un örgüt içinde ne denli önemli bir konuma sahip olduğunu da gösteriyor. Çünkü arşiv bu, can damarı örgütün. Öyle her kişiye verilmez, her kişiye söylenmez ve her yerde de saklanmaz, tıpkı örgütün kasası gibi.

MİT bu arşivi biliyor, Genelkurmay da biliyor. İsrail MOSSAD ajanları da bu arşivin peşinde, ABD’nin CIA ajanları da. İngiliz muhaberatı, Fransızlar, sanırım dünyanın en ünlü istihbarat örgütleri bu arşivin peşinde. Böylesine ünlü bir arşiv yok olsun, yok olmaktan öte kimse bu arşivden ve öneminden bahsetmesin, garip değil mi sizce de?

Bu noktada tek isim var; Delil kod, Öcalan’ın sağ kolu. O bulunsa her şey çözülür gibi ama çözmeye niyeti olan var mı, bilemiyoruz. Delil kod İmralı için önemli bir adam, bu açık. 78’de Türkiye’den kaçıp Şam’da özel bir yaşam sürmeye başladığında ve 1999’da Şam’dan kaçtığında , bu Delil hep yanında.

Bu 20 yıllık süreçte, gerek Şam’da, gerekse Lübnan Bekaa terör kamplarında, gerek Suriye ve diğer istihbarat örgütleriyle olan ilişkilerde hep Öcalan ile birlikte. Özel yaşantısı da biliyor Öcalan’ın çünkü aynı evde yaşamış ve özel şoförü. Alt alta sıralayacağımız Öcalan’ın diğer açıklamaları da bu durumu bize gösterir kanıt durumunda.

İmralı, Erbakan’a yazdığı mektubu Delil Kod adlı terörist kanalıyla göndermiş. İşte İmralı’nın açık ifadesi;

 “Eskiden Refah Partisi ve diğer sol partiler ile de görüşmeler olmuştu. Erbakan hükümeti zamanında Ankara ile mektuplaşmalarım olmuştu. Ağa (K) Mervan Zirki ve Delil kanalıyla Suriye'den Erbakan'a mektup gönderdim. Bana cevap geldi. Karşılıklı olumlu yazışmalarımız oldu.” 

İmralı Şam’dan ayrılırken endişeli, örgütün mirasına Şam’ın oturmasından korkuyor. Talabani’den de endişeli, kendini satar diye korkuyor.

Duyguları ifadesine yansımış;

“Ben Suriye'den ayrıldıktan sonra arşivlerin evlere dağıtıldığını Delil (K) bana söyledi. Suriye'de El Vatan Partisi Mervan sorumluğunda son 4-5 aylık gelişme sonucunda kuruldu. Mervan'ı 1992'de tanıdım. Bu Suriye El Muhaberat'ın adamıdır. Suriye'yi biz boşaltınca bizim mirasımız üzerine oturdu. Suriye'de bizim 3 adet okulumuz vardı. Ayrıca Şam merkezinde 10 katlı bir binada evimiz vardı. Bunlardan başka biri çelik 2 adet arabam vardı. Evleri sattırmadılar. Mervan bunların üzerine konacaktır. Ayrıca ben Suriye'den ayrıldıktan sonra hemen Talabani'yi görüşmeye çağırdılar. Talabani İngiliz güdümündedir. İngiltere'nin en sistemli yönetebileceği bir kişidir. 1992 yılında Talabani Türkiye'ye ne kadar zarar verdiyse bana da o kadar zarar vermiştir.” 

PKK arşivleri neden bu kadar önemli?

Bir şirket düşününüz, şirket için muhasebe ve defter kayıtları ne ise, örgüt için arşivler de odur. Muhasebe şirketin can damarıdır, arşiv de örgütün.

Hesap ve kitap var örgütün bu kayıtlarında, geliri var gideri var, yeri var, defteri var, girişi var, çıkışı var.

PKK arşivine baktığınızda, arşivi ele geçirmek demek; bu örgüte kim para veriyor, bu örgütten kim para alıyor, bilmek ve hesap sormak demektir. Örgütün gelir giderini kontrol etmek demek; örgütün kaynaklarını deşifre etmek demektir.

Örgüte kaynak sağlayanları bilmek ise; hem içeride hem de dışarıda uluslararası terörün finansman kaynaklarını çözmek demektir. Bu bilgiler sizi nereye götürür bilir misiniz?

Nereye isterseniz oraya; örgüte destek veren yabancı istihbarat kuruluşlarını çözebilirsiniz. Örgüte kaynak sağlayan iş adamı, sanatçı, aklınıza ne gelirse, bunları tespit edebilirsiniz. Kara para aktaranları, bu kara parayla ak iş yapanları, bu kaynaktan beslenen silah tüccarlarını, bu tüccarların ak işlerini, ak şirketlerini, daha neler neler, can damarıdır bu örgütün, keserseniz, nefes alamaz, ölür.

Hangi milletvekilinin oğlu, hangisinin kızı örgütte yani terörist, arşivde var, hepsi kayıtlı.

      Başka?

Bize müttefik gibi gözüken ve “PKK terör örgütü müşterek düşman” diyerek sempati toplamaya çalışan bu ABD’nin hangi ajanlarının örgütle doğrudan bağlantısı var, arşivde bu da yazılı, hepsi tutanak altında. Bunun yanına diğer istihbarat örgütlerini de koyun, MOSSAD’ı koyun, hepsi var. 

      Başka?

Erdoğan siyaseti diyor ki; terörden rant sağlayanların biri de silah tüccarlarıdır, diyor, ama kim bu tüccarlar, kimse bilmiyor. Bulun arşivleri o zaman, o tüccarlar kayıtlı arşivde. Örgüt kimden silah ve cephane alıyorsa hepsi kayıtlı, birim fiyatı ile adedi ile hatta yapılmış olan iskonto ile hepsi kayıtlı. Bulun o zaman arşivi!
Başka neler var bu ünlü arşivde?

Şehitlerimizin katilleri var, açık kimliği ve künyesiyle. Bugün evlatlarımızı şehit eden katillerin kim olduğunu bilen var mı bu ülkede, yok, Neden? Çünkü teröristin adı yok, kimliği yok, kod adı var.

Teröristin kimliği  Zerdeş, Yılan, Çıyan gibi kodlar ama bu kodlar kim, bilen yok. Kod adı bunlar, açık kimlik değil. Peki, kimlikleri nerede bu teröristlerin? Arşivde. Hangi karakola kimler saldırdı, saldırı planları ve sonuçları, hepsi arşivde.

Nereden geldiler, nasıl saldırdılar, kimler işbirlikçi, hepsi var, açık ve arşivde kayıtlı. Arşiv nerede? Bilen yok. Ama bir iki gazete de olsa, yazmışlar bu arşivi, bizim açıklamalarımız temelinde arşive dumanlı bir hava da vermişler.

İşte o haber;

“PKK arşivinin, Öcalan’ın Suriye’den kaçmasıyla birlikte sağ kolu olan Delil kod adlı terörist tarafından bir müddet Suriye’de muhafaza edildiği biliniyor. Öcalan, yargılanması sırasında PKK’ya ait bir arşivin var olduğunu ve yapılan her şeyi kayıt altına aldıklarını söyledi. Ankara, Dışişleri aracılığıyla arşivleri Suriye`den istedi. Ancak Şam’daki yönetim o dönemde ellerinde PKK’ya ait bir arşiv bulunmadığını bildirdi. Aynı bilgiyi PKK`da ikinci adamlığa kadar yükselen, şu anda Diyarbakır Cezaevi’nde tutuklu bulunan terörist Şemdin Sakık da dile getirdi. O da verdiği ifadede söz konusu belgelerde örgütün yurtiçi, yurtdışı bağlantıları yanı sıra para kaynaklarına dair önemli belgelerin olduğunu söyledi. Bir diğer iddia ise arşivin bir kısmının MOSSAD`ın elinde olduğu yönünde. İsrail istihbaratının bu arşivleri 1982’de ele geçirdiği belirtiliyor. İsrail’in bu tarihte Filistin Kurtuluş Örgütü’ne yönelik Bekaa Vadisi’ne yaptığı operasyonda PKK’nın da zarar gördüğü ve bu sırada örgüte ait bazı dokümanları MOSSAD’ın ele geçirdiği belirtiliyor[2].  

Yazık! Neden iş PKK’ya gelince bizi yönetenlerin elleri kolları birden bağlanıyor?

Sizce, Erdoğan siyaseti bu arşivleri bulur mu dersiniz? Kim bilir, Erdoğan’ın Ak Siyaseti “KARA” değilse bulması gerek ama…

[1] Öcalan Davası İddianamesi ve tutanakları.

[2]Tevhid Haber,27 Mayıs 2008”

ALINTI: https://groups.google.com/forum/#!topic/ozel-buro-istihbarat/s6X6wGbmK9c

“Saraylar saltanatlar çöker, kan susar bir gün, zulüm biter”

Isparta Valiliği 08.01.2016 tarih ve ( 81380)-14 sayılı Vali a. Vali Yardımcısı Fevzi GÜNEŞ imzası ile İlçe Kaymakamlıklarına ve İl sınırları içindeki tüm Kamu ve Kuruluşlarına yazılı emir genelgesi yayınlıyor.

Yazı aynen şöyle;

“Son günlerde ülkemizde meydana gelen terör olaylarının artışı ile birlikte Cumhurbaşkanımıza ve devlet büyüklerimize yönelik yapılan hakaret içerikli paylaşım ve suçlamalarla ilgili olarak ivedilikle yasa gereği 5237 sayılı TCK’nın 299 ve 125. Maddeleri gereğince işlem yapılması gerekmektedir.

Özellikle bireysel olarak Cumhurbaşkanımıza ve devlet büyüklerimize karşı yapılan hakaret olaylarında olaya karışan kişinin amacı, bağlantılarının tespiti olayın gerçek sebebinin ortaya çıkarılabilmesi için;

 Cumhurbaşkanımıza ve devlet büyüklerimize karşı yapılan hakaretlerle ilgili olarak kurumunuzda çalışanlarla ilgili olarak yapılan ve yapılmakta olan ayrıca ilerleyen zamanlarda yapılacak olan idari işlemlerin tarafınızca takip edilmesini, adli işlemler için ise il Emniyet Müdürlüğümüze bilgi verilmesini

Rica ederim”

   Bu genelgede Isparta Valiliği öncelikle  “Cumhurbaşkanına ve devlet büyüklerine yönelik yapılan hakaret” iddiasını “terör” eylemi saymak gibi bir hukuksuzluğa daha ilk cümlede düşmüş oluyor.

İkici olarak, genelgeye göre kurum ve kuruluş Amirleri/Müdürleri kurumunda çalışanlarının internet haber siteleri ve sosyal medya hesapları (e-posta, facebook, twitter, linkedin vb.)takip edecek ve kendince Cumhurbaşkanına ve devlet büyüklerine yönelik “hakaret içerikli paylaşım”lar görürse, İdari işlem yapılmak üzere Valiliğe, adli işlem yapılmak üzere Emniyet Müdürlüğüne bildirecek.

   Yani Kurum amirleri kurumunda çalışanlarının Anayasal güvence altında olması gereken kişisel verileri nedeniyle fişleyecek, yalnız fişlemekle kalmayacak, valiliğe ve Emniyet Müdürlüğüne ihbar edecek.               

Peki, Kurum Müdürü kendi gibi düşünmeyen, hoşlanmadığı, görüşlerine katılmadığı bir çalışan hakkında fişleme ve ihbarda bulunabilir mi? Bulunur elini tutan mı var, hazır vali de genelge ile bu yetkiyi kendine vermiş!

Sn. Vali Bunu bilmez mi? Bilir.

Fişleme, Ceza Kanunu 134/135. Maddelerine göre suçtur. Kişilere hukuk dışı saldırı ve fişleme eylemi meslekten atılma nedenidir. Ayrıca memurlara yapılan bu uygulama ve yaptırımlar 657 sayılı yasaya da aykırıdır. Kişisel verileri hukuk dışı kaydetmek ağır insanlık suçudur.

Vali,  Kurum amirlerini işte bu “ağır insanlık suçunu” işlemeye teşvik ediyor.

Diğer taraftan kamu çalışanının internet haber siteleri ve sosyal medya hesaplarındaki paylaşımların suça konu olup olmadıklarına, suçun işlenip işlenmediğine hukuk düzeni içinde valiler, kaymakamlar, kurum ve kuruluş amirleri değil yargı karar verir. Soruşturma ve araştırmayı ise Cumhuriyet savcıları yapar.

Isparta Valiliğinin bu emir/genelgesi Anayasaya aykırıdır. Yürürlükteki TC Anayasasının 25. maddesinde  “Herkes, düşünce ve kanaat hürriyetine sahiptir. Her ne amaçla olursa olsun kimse düşünce ve kanaatlerini açıklamaya zorlanamaz. Düşünce ve kanaatleri sebebiyle kınanamaz ve suçlanamaz”

26. maddesinde ise “Herkes, düşünce ve kanaatlerini söz, yazı, resim veya başka yollarla tek başına veya toplu olarak açıklama ve yayma hakkına sahiptir. Bu hürriyet resmi makamların müdahalesi olmaksızın haber veya fikir almak ya da vermek serbestliğini de kapsar.”  Demektedir.

Yine TC Anayasasının 14. maddesinde; “Anayasa hükümlerinden hiçbir Devlete veya kişilere, Anayasayla tanınan temel hak ve hürriyetlerin yok edilmesini veya Anayasa’da belirtilenden daha geniş şekilde sınırlandırılmasını amaçlayan bir faaliyette bulunmayı mümkün kılacak şekilde yorumlanamaz.” Hükmü yer almaktadır.

Bu Genelge, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin ifade özgürlüğünü düzenleyen hükümlerine, ayrıca AİHM’ in emsal kararlarına ve Anayasal düzenin temeli olan “kuvvetler ayrılığı” ilkesine de aykırılık oluşturmaktadır.  Çünkü suça ilişkin soruşturma savcılık makamınca yapılabilir. Valilik makamının soruşturma, kovuşturma yapmaya kalkışması durumunda, Yargı devre dışı bırakılacaktır.

Düşünce özgürlüğü ve dolayısıyla eleştiri, demokratik toplumlarda vazgeçilmez bir haktır. İfade özgürlüğü sadece lehte olduğu kabul edilen veya zararsız veya ilgilenilmeye değmez görülen haber ve düşünceler için değil, devletin veya nüfusun bir bölümünün aleyhinde olan, onları rahatsız eden haber ve düşünceler için de uygulanır. Bu demokratik toplum düzeninin ve çoğulculuğun gereğidir. Eleştiri de kaynağını bu özgürlükten alır, eleştirinin doğasından kaynaklanan sertlik suç oluşturmaz, eleştiri övgü olmadığına göre, sert, kırıcı ve incitici olması da doğaldır.

“Toplumun azımsanmayacak bir kesiminin yolsuzluk olduğunu kabul ettiği, fail-i meçhullerin aydınlatılamadığı, katliamların yaşandığı, muhalifler üzerinde kolluk güçleri, yargı ve medyanın ciddi bir baskı aracı olarak kullanıldığı bir ülkede, kimilerinin Cumhurbaşkanına hakaret olarak saydığı ifadeler ucuz, yersiz ve anlamsız, aşağılama amaçlı sözler değil, aslında belli ölçüde olgulara dayanan, yönetim biçimine ve izlenen siyasete ilişkin ağır, sert politik eleştirilerdir ve bir muhalefet etme aracıdır.”

Isparta Valiliğinin söz konusu genelgesi ise toplumsal muhalefetin her türlü eleştirisini Cumhurbaşkanına ve devlet büyüklerine hakaret suçu sayarak,  yaratılmaya çalışılan korku imparatorluğuna karşı halkın sindirilmesi, sessizliğe, suskunluğa itilmesi ve muhalefet etme araçlarının kullanımını engellemeye yönelik faşizan girişimin bir parçasıdır.

2015 Türkiye’si hukuk tanımayan, anayasa tanımayan bir iktidarla ya da otorite ile karşı karşıyadır. Dünyada Cumhurbaşkanı’nı başbakanı eleştirmenin “ağır suç”  sayıldığı bir başka “ileri demokrasi” ülkesinin olduğunu sanmıyoruz.

Son söz olarak Sn. Valiye bir hatırlatma yapalım. En güçlü diktatörlükler bile sonunda yıkılır. Kendilerinden ve onlara hizmette kusur etmeyenlerden mutlaka hesap sorulur ve sorulmuştur.  Sonra da tarihin çöplüğüne atılırlar. Tarih bu diktatörlerin hazin sonlarını anlatan belgelerle doludur.

….

Saraylar saltanatlar çöker, kan susar bir gün, zulüm biter.

Menekşeler açar üstümüzde, leylaklar da güler.

Bugünlerden geriye, Bir yarına gidenler kalır, Bir de yarınlar için direnenler.

// Adnan YÜCEL//

30 Ocak 2016 Isparta

Mahmut Özyürek

95 yıl önceki katliam aydınlanıyor mu?

 “Suphi’yi benim için öldürdüler!”

95 yıl önceki katliam aydınlanıyor mu?

Bundan 95 sene önce, 1921 yılının 28/29 Ocak gecesi, Türkiye Komünist Partisi’nin kurucusu ve başkanı Mustafa Suphi, parti genel sekreteri Ethem Nejat ve 13 yoldaşı Trabzon’da bindirildikleri bir teknede katledildiler… Bedenleri Karadeniz’in soğuk ve karanlık sularına atıldı… Bir daha hiç birinden haber alınamadı…

Formun Altı

Türkiye Komünist Partisi (TKP)* geleneğinin takipçileri, her yıl ocak ayında bu geleneğin kurucu önderi Mustafa Suphi’yi saygı ve acıyla anarlar… Düzenlenen tören ve gecelerde Mustafa Suphi ve ilk TKP’lilere ait bilgiler paylaşılır, şiirler, marşlar, şarkılar okunur… Örneğin ‘Anadolu Şuraları Hükümeti var olsun…’ diye başlayan marş o günlerden kalmadır… Eski tüfekler arasında mutlaka hala hatırlayanlar vardır…

Nazım Hikmet’in Karadeniz’de katleden 15 yoldaşa dair ‘15’lere’ diye bilinen ünlü şiirleri bu anma törenlerinin vazgeçilmezleri arasındadır…

Nazım’ın bu komünist katliamın şehitleri için yazdığı şiirin ‘Kalbim yine çarpıyor, kalbim yine çarpacak’ dizeleri her genç komünistin kalbine onları katleden Burjuvazi’ ye karşı derin bir mücadele azmiyle kazınır…

TKP geleneği ve Nazım’ın şiirleri bu katliamdan dönemin Ankara yönetimini, yani Mustafa Kemal’i sorumlu tutarlar… Genel kanı, Mustafa Kemal’in o dönemde hayli karışık olan Ankara’da siyasi gücü elinden kaçırmamak için hem sahte bir Komünist Partisi kurdurttuğu, hem de Kazım Karabekir aracılığı ile yolladığı talimatlar ile Rusya’dan gelen Mustafa Suphi ve TKP heyetini, Trabzon’dan bir tekne ile Rusya’ya geri yollattığı ve yolda da öldürttüğü şeklindedir…

‘ENVER’ KİTABINDA YENİ İDDİA BELGESİ

Ancak, gazeteci-tarihçi Murat Bardakçı’nın İş Bankası Yayınları tarafından Kasım 2015’te satışa sunulan ‘Enver’ isimli 780 sayfalık dev belgesel-kitabında ilk kez yayınlanan bazı mektuplara göre, Enver Paşa, Mustafa Suphi cinayetini kendi taraftarlarının, kendisi adına işlediğini öne sürmektedir…

Bu yazıda, daha önce çeşitli yazarlar tarafından benzer iddialar öne sürülmüş olsa da, Türkiye kamuoyunun gündemine ilk kez bu mektuplarla eşliğinde, belgesiyle gelen bu ‘Suphi’yi Enverciler öldürdü’ iddiasını, mercek altına almaya çalışacağız…

Mustafa Suphi ve arkadaşlarını öldürten Trabzon’daki Kayıkçılar Kâhyası (Reisi) Yahya Kâhya’dır. Yahya Kâhya o dönemde Enver’in adamı olarak bilinir. Hatta 1921’de bir süre Trabzon’a gelerek kalan (Enver’in amcası) Halil Paşa’nın Yahya Kâhya’nın adamları ile Enver’i Anadolu’ya geçirmek istediği söylentisi yayılır. Halil Paşa Ankara’nın baskısı ile 1921 yazında iki ay kadar kaldığı Trabzon’u terk eder, Batum’a gider ve orada Enver Paşa ile buluşur. Enverci Yahya Kâhya aynı dönemde, Ankara’nın (Mustafa Kemal’in) yolladığı istihbarat müdürü Feridun Kandemir’i de tehdit ve zorbalıkla Trabzon’dan uzaklaştırmaya çalışır… Yani Yahya Kâhya, Ankara’dan çok Enver’e bağlıdır…

Enver Paşa Sakarya Savaşı boyunca (23 Ağustos-13 Eylül 1921) Mustafa Kemal’in yenilgisi halinde, Sovyet desteği ile Anadolu’ya geçmek için Batum’da bir tren içinde bekler. Mustafa Kemal Sakarya savaşından galibiyetle çıkınca, Enver Paşa Anadolu’ya geçme umudunu yitirerek, Orta Asya’ya yönelir. Enver Paşa bir yıl sonra 4 Ağustos 1922’de Buhara’da Bolşeviklerle giriştiği bir çatışmada öldürülecektir.

Şimdi dönelim Mustafa Suphi katliamına…

Yahya Kâhya da bu katliam nedeniyle Karabekir’in emriyle 1921’de tutuklanıp, Sivas’ta yargılanır ve beraat eder. Daha sonra Yahya Kâhya’nın ‘Sanki ben bu işi tek başıma mı yaptım, çok üstüme varırlarsa her şeyi açıklarım’ demeye başlar…

Yahya Kâhya bir yıl kadar sonra 3 Temmuz 1922’de faili meçhul bir cinayete kurban gider. Cinayeti Topal Osman’ın adamları ile birlikte Mustafa Kemal’in Muhafız Taburu Komutanı İsmail Hakkı Tekçe’nin işlediğini, yıllar sonra Tekçe, verdiği bir röportajda kendisi açıklamıştır. Enver Paşa da Yahya Kâhya’nın öldürülmesinden tam bir ay sonra (4 Ağustos 1922) Orta Asya’da çatışmada can verecektir…

ENVER NE DİYOR?

Peki, Mustafa Suphi’yi Yahya Kâhya aracılığı ile kim öldürtmüştür?

Şimdi gelelim Murat Bardakçı’nın yeni kitabındaki yeni Enver Paşa-Mustafa Suphi iddiasına…

‘Enver’ kitabının 241. Sayfasında şu satırlar yer alıyor:

‘’(Enver) Mustafa Suphi’den ilk defa 20 Şubat 1921’deki mektubunda ‘…Bu sırada burada komünist olmuş ve Rusların hemen oyuncağı olan Suphi ve rüfekasının Trabzon’dan kaçmaya mecbur olduklarını ve galiba bir tarafta öldüklerini söylediler’ diye bahseder. Dört gün sonra Mustafa Suphi’nin ‘kendisinin aleyhinde bulunduğu için öldürüldüğünü’ iddia eder ve ‘bunun kendisi için yapılmış olmasından memnun olduğunu’ yazar.

‘…Komünist Partisi Reisi Suphi Bey, Bakü’de aleyhimde bulunduğu için biçareyi Trabzon’da evvela karla tükürükle hamallar epeyce ıslattıktan sonra bir motorbotla Batum’a iade etmek üzere yola çıkarmışlar. Hâlbuki yanına yüz yirmi bin Rus altını olduğundan kendisini zanlarınca yolda öldürmüşler paralarını almışlar. Mamafih bunu benim için yaptıklarından memnun olduğumu ve başkasına söylememelerini tembih ettim. Bence düşman da olsa, mademki Müslüman, böyle olmamalıydı. Fakat ne çare yazılan çekilirmiş.’ (Enver Paşa’nın 24 Nisan 1921 tarihli mektubundan)’’

(Bak: Enver-Murat Bardakçı-İş Bankası Yayınları-Kasım 2015-Sayfa 241)

Enver Paşa daha sonra Mustafa Suphi’nin öldürülmesinden dolayı Bolşeviklerin üzgün olduklarını, hadiseden Türkiye’yi sorumlu tuttuklarını, ancak cinayetin Ankara’ya verdikleri desteği etkilemeyeceğini söylediklerini anlatır.

Enver Paşa 9 Eylül 1921 tarihli bir mektubunda da şunları yazar:

‘’…Hatta Orjenidçe ‘Biz arkadaşlarınızdan Yahya Kâhya’nın Suphi ve rüfekasını öldürttüğünü bilmekle beraber yine bunu düşünmeyerek, yalnız kuvvetli bir Türkiye’nin ne suretle meydana çıkması kabil ise ona çalışıyoruz’ dedi.  Böylece bizim partiye her suretle yardım edebileceğini söyledi. Mamafih bu yardımın şimdiye kadar olandan fazla bir şey olacağını zannetmiyorum. ‘’ (Bak: Enver-Sayfa 241)

Stalin’in istihbarat şefi olarak bilinen Orjenidçe’nin Enver Paşa’ya Suphi’yi öldürten Yahya Kâhya için ‘arkadaşlarınızdan’ ifadesini kullanması kuşkusuz anlamlıdır. Bolşeviklerin bu katliamın içinde Enver Paşa’nın ve adamlarının parmağı olduğunu bildiklerini göstermektedir. Buna rağmen Enver Paşa’ya desteklerinin sürmesi, tam da o tarihte (Eylül 1921) Anadolu’daki savaşın kaderinin henüz belli olmaması (Sakarya Savaşı) ve sallantıda olmasıdır.

Bolşevikler, Mustafa Kemal ve milli kuvvetlerin yenilgisi halinde Enver Paşa önderliğinde Sovyetlere bağlı İslami-Bolşevik askeri kuvvetleri, Anadolu’ya gönderme opsiyonunu ellerinde tutmak istemektedirler.

İŞİN ARKA PLANI

Mustafa Suphi (TKP) ve Enverciler arasındaki çekişmenin asıl ortaya çıktığı yer ise 1-7 Eylül 1920 tarihleri arasında Bakü’de toplanan ünlü Şark Milletleri Kurultayı’dır.

Komünist Enternasyonal tarafından düzenlenen bu kurultaya 29 milletten 2000 kadar delege katılır. Kurultay’ın başkanlığını Zinovyev yapar.

Türkler 235 delege ile Kurultay’ın en kalabalık grubunu oluştururlar. Türkler arasında ise birbiri ile çekişen üç grup vardır: Mustafa Kemal’e bağlı Ankara Hükümeti temsilcileri, Türk komünistleri (Mustafa Suphi ve arkadaşları) ve İttihatçılar (Kurultay’a katılan Enver Paşa ve arkadaşları).

Kurultay’da Enver Paşa’nın konuşmasına izin verilmez, ancak Enver Paşa bir locada oturarak kurultayı izler. Dördüncü gün Enver Paşa’nın bir bildirisi kurultayda okunur. Komünistler (Mustafa Suphi ve ekibi) bu sırada salonda şiddetle Enver Paşa aleyhine tezahürat ve protestoda bulunurlar. ‘Kurultay’a değil, halk mahkemesine!…’ diye bağırırlar… Enver Paşa ve taraftarları bunu unutmayacaktır! Enver Paşa daha sonra Mustafa Suphi’nin öldürülmesinden sonra yazdığı (yukarda verdiğimiz) mektupta, kendisine karşı bu protestoyu cinayet nedeni olarak gösterecektir…

TKP BAKÜ’DE KURULUR

Mustafa Suphi önderliğindeki ilk Türkiye Komünist Partisi (TKP) 10 Eylül 1920’de Bakü’de kurulur. Partinin kurucuları Mustafa Suphi ile birlikte Bakü’de Doğu Milletleri Kurultayı’na (1-7 Eylül 1920) katılan Moskova’ya bağlı Türk komünistleridir. TKP’ye Mustafa Suphi başkan, Ethem Nejat ise genel sekreter seçilirler. Trabzon’daki katliamda 15’ler içinde Suphi ve Nejat ile birlikte bu ilk kuruculardan bazı isimler de vardır.

Mustafa Kemal ise Moskova’ya bağlı bu TKP’ye karşı Ankara’da bir ay sonra 18 Ekim 1920’de kendi TKP’sini kurdurtur. Kurucular arasında Yunus Nadi, Celal Bayar, Refik Koraltan gibi Mustafa Kemal’e bağlı eski İttihatçılar vardır.

YEŞİL ORDU VE ÇERKES ETHEM

Aynı dönemde Ankara’da ve Anadolu’da bir de gizli ‘Yeşil Ordu’ teşkilat kurulmuştur. Mustafa Kemal Nutuk’ta Yeşil Ordu’dan etraflıca bahseder. Yeşil Ordu yandaşları, Enver Paşa önderliğinde Bolşevik-İslam Ordusu’nun Rusya’dan gelip Türkiye’yi kurtaracağı propagandasını yaparlar. Yeşil Ordu’nun Türkiye’deki bayraktarlığını ise bir süre sonra Çerkes Ethem ve çetesi üstlenir. Teşkilatı Mahsusa’nın ünlü reislerinden Kuşçubaşı Eşref bu tarihlerde Çerkez Ethem ile beraber ve onun yanındadır.

ENVER’E GAZ VEREN KUŞÇUBAŞI’NIN KARDEŞİ HACI SAMİ

Kuşçubaşının kardeşi Hacı Sami Bey ise Moskova’da Enver Paşa’nın yanındadır ve onu sürekli olarak Anadolu’ya geçip, idareyi eline alması için teşvik etmektedir. Bu Hacı Sami daha sonra Enver Paşa’yı Buhara’da Basmacılar’a katılarak girişeceği maceraya kışkırtan ve bir yıl sonra ölümüne neden olan aynı kişidir.

Hacı Sami çeşitli maceralardan sonra 1927’de Sisam adasından Yunanlıların emriyle Mustafa Kemal’e suikast düzenlemek için Anadolu’ya geçecek ve Ayvalık civarındaki Madran’da jandarma ile girdiği çatışmada öldürülecektir.

RUSYA’DA SUPHİ-ENVER ÇEKİŞMESİ

Buraya kadar anlatılan tabloda ortaya çıkan gerçekler şöyle özetlenebilir:

1920 yılı Eylül ayından 1921 yılı Eylül ayına kadar geçen sürede, Mustafa Kemal ve arkadaşları Ankara’da milli mücadeleyi Meclis üzerinden yürütmek ve TBMM Hükümeti’ne bağlı düzenli bir ordu kurmak ve işgalci Yunan ordusunu ülkeden atmak için uğraşmaktadırlar. Bu sürede Mustafa Kemal Sovyetler’ den destek ve yardım almaya çalışmakta ve buna çok önem vermektedir.

Sovyetler’ de ise yüzünü Anadolu’ya dönmüş, Mustafa Kemal ve arkadaşlarının başarısızlığı halinde Anadolu’da milli mücadelenin liderliğini almaya aday iki grup vardır: Enverci İttihatçılar ve Komünistler. Bunlar da kendi aralarında çekişmektedirler. Moskova, Mustafa Suphi ve TKP’yi desteklemektedir. Ancak Enver’e ve arkadaşlarına da İslam İhtilalcileri Cemiyeti üzerinden yardım yapmaktadır.

ENVERCİ-KOMÜNİST ÇEKİŞMESİNİN ANA NEDENİ

Enverciler ve Mustafa Suphi (Türk komünistleri) arasındaki bu çekişme, arkasına Sovyet desteğini alarak Anadolu’da (Türkiye) kimin hâkim olacağı üzerinedir. Bu hâkimiyet için Müslüman esir ve askerlerle, Bolşevik İslamcılardan 1500-5000 kişilik bir askeri güç oluşturulması düşünülür. Ama bu güce kimin önderlik edeceği henüz belirsizdir. Enver mi, Mustafa Suphi (TKP) mi? Sovyetler’ deki Türkler arasında Enverciler-Komünistler (Suphi yandaşları) kavgası bunun üstünedir. Yani Sovyet desteği ile Anadolu’da kimin hâkim olacağı kavgasıdır…

Enver, ‘İslam İhtilal Cemiyetleri İttihadı’ isimli teşkilatı 1920 yazında Moskova’da kurar. Bu örgütü 1 Eylül 1920’de Bakü’de toplanacak Doğu Milletleri Kurultayı’na yetiştirmek için kurar. Bu örgüt adına Kurultay’a bildiri sunar. Aslında Doğu Halkları Kurultayı ve İslam-Bolşevik İhtilalleri fikri Sultan Galiyev’indir. Ancak Galiyev’in Bakü’deki bu kurultaya katılması Stalin-Galiyev çekişmesi nedeniyle Stalin tarafından engellenir.

Enver Paşa, Bakü’den Moskova’ya dönünce, 1920 yılında Eylül’ün ikinci haftası (Yani Bakü’de TKP’nin kurulduğu aynı tarihte) İslam İhtilalleri Cemiyeti’nin ilk kongresini toplar. Kendisi başkanlığa seçilir. Halil Paşa ve Hacı Sami de üyeler arasındadır. Bir süre sonra 28 maddelik Halk Şuralar Fırkası program yayınlayıp, Anadolu’ya da yollarlar. Karabekir bu program eline geçince, buna ve Enver’e karşı sert tedbir alınması gereğini Ankara’ya, Mustafa Kemal’e bildirecektir.

Enver Paşa Moskova’da hazırlık yaparken Mustafa Suphi ve arkadaşları daha hızlı davranıp TKP’nin 10 Eylül 1920’de kuruluşundan 3 ay sonra, 28 Aralık 1920’de eşi ve 17 arkadaşı ile birlikte Kars’a gelirler. Onları Kazım Karabekir karşılar. Mustafa Kemal heyetin Ankara’ya gelmesini istemez. Heyet önce Erzurum’a, oradan organize halk protestoları ile Trabzon’a yollanacaktır.

6-11 Ocak 1921 Anadolu’da I. İnönü Savaşı’nın yaşandığı karışık dönemdir.

Aynı tarihlerde (Ocak 1921) Çerkes Ethem’in Ankara’ya karşı ayaklanması başlar. İsmet Paşa kuvvetleri Çerkes Ethem’e karşı harekete geçer. Çerkes Ethem Yunanlılara sığınır. Kuşçubaşı Eşref de onunla birlikte Yunanistan’a sığınır. Mustafa Suphi tam bu kargaşa ortamında çıkar gelir…

28 Ocak 1921’de Mustafa Suphi ve arkadaşları Trabzon’a gelirler, yine protestolar arasında bir motora bindirilip Batum’a yollanırlar. Yahya Kâhya’nın adamları ikinci bir motor ile onlara ulaşıp hepsini katlederler. Suphi’nin eşi çete tarafından Trabzon’a getirilir, bir süre sonra o da öldürülür.

Enver Paşa, Mustafa Suphi’nin katilinden iki ay sonra, Mart 1921’de Moskova’da Halk Şuralar Fırkası adlı partiyi kurar. Bu Envercilerin Partisi’dir. 1921 Eylül ayında, Enver Paşa Batum’da Anadolu’ya geçmeyi beklerken 5 kişi ile bu partinin kongresini toplar ve parti yeniden İttihat ve Terakki Partisi adını alır.

Mustafa Kemal’in Sakarya Savaşı’ndan başarıyla çıkması Enver Paşa’nın hayallerini bozacak ve Paşa yönünü Orta Asya’ya çevirecektir…

KIZIL ORDU KAFKASYA’YA DAYANIR

Ankara Hükümeti açısından olayın bir de Kafkasya’da hâkimiyet mücadelesi yönü vardır. Sovyet yetkili Çiçerin’in 1920 yazında Ermenistan adına Türkiye’den bazı bölgeleri istemesi üzerine, Ankara Hükümeti’nin kararıyla Kazım Karabekir Paşa 15. Kolordu ile Doğu’da ileri harekâta başlar.

Karabekir 1920 Ekim-Kasım aylarında süren askeri harekâtta, Sarıkamış, Kars, Ardahan, Artvin, Batum ve Iğdır’ı alıp Gümrü’ye kadar ilerler. 22 Kasım 1920’de Gümrü Antlaşması için görüşmeler başlar. 3 Aralık 1920’de Ermenistan Hükümeti ile Gümrü Antlaşması imzalanır. Ancak 4 Aralık 1920’de Kızıl Ordu Ermenistan’ı işgal eder ve Anadolu’nun kapısına, Türkiye sınırına dayanır.

İşte Mustafa Suphi ve arkadaşları Bolşevik Kızıl Ordu’nun Kafkasya’yı işgal ettiği bu 1920 Aralık ayının sonunda Kafkasya’dan Kars’a gelirler. Mustafa Suphi’nin beraberinde 1500 kişilik bir Müslüman esir-kızıl askerlerden oluşan bir askeri kuvvetle Anadolu’ya ve Ankara’ya geleceği söylentisi ise, o günlerde Ankara’yı, Mustafa Kemal’i ve Batı Cephesi Kumandanı İnönü’yü çok tedirgin etmektedir. Bu kuvvetin derhal birliklere dağıtılması için yazışmalar yapılır. Ancak böyle bir kuvvet gelmez…

BAYAR: BU KIŞ KOMÜNİZM GELECEK

O tarihte Ankara’da kurulan (yapay) Türkiye Komünist Partisi içinde yer alan Celal Bayar’ın yarım yüzyıl sonra söylediği (70’li, 80’li yıllar) ve Türkiye siyaset tarihine geçen ‘Bu kış komünizm gelebilir’ sözü muhtemelen 1920’lerin Ankara’sında o kış yaşanan derin korkunun izlerini taşımaktaydı…

Dönemin öyküleri çok boyutludur ve iç içe geçmiştir… Yazdıkça uzayıp gider…

Özetlenecek olursa, Ankara ve Mustafa Kemal 1920-1921 arası Batı’da Yunan ordusu ile savaşmakta, Doğu’da ise Enver Paşa’nın Anadolu’ya dönme tehdidi ve Bolşevik Kızıl Ordu’nun TKP öncülüğünde Türkiye’ye girme ihtimaline karşı önlem almaya çalışmaktadır…

Sovyetler Mustafa Kemal’i desteklerken, TKP veya Enver Paşa aracılığı ile Anadolu’da doğrudan hâkimiyet ihtimalini de düşünmekte ve bu opsiyonu gelişmelere göre değerlendirmektedirler…

Enver Paşa, muhtemel rakip olarak gördüğü Mustafa Suphi ve TKP’lilerden nefret etmektedir. Anadolu’da Enverciler (Yahya Kâhya), Ankara’nın da istememesi üzerine, Mustafa Suphi ve arkadaşlarına katliamı ve 120 bin altın gibi o günler için büyük bir parayı gasp etmeyi nispeten kolay bir şekilde gerçekleştirirler…

Mustafa Kemal ve Enverciler de, Mustafa Suphi ve TKP’lilerin Ankara’ya gelmesini istemezler… Ankara, Kazım Karabekir aracılığı ile onları Trabzon’dan Batum’a geri gönderir… Ancak belli ki katliamda Envercilerin rolü ve parmağı vardır… Enverci Yahya Kâhya, TKP’lileri katlettirir… Enver’in yeni yayınlanan ‘Benim için öldürdüler’ mektubu bunu doğrulayan önemli bir belgedir…

Mustafa Suphi ve TKP’lilerin tasfiyesinden 7 ay sonra (1921 Temmuz-Ağustos) Enver Paşa Anadolu’ya geçmek için bu kez ciddi olarak uğraşır… Ancak Mustafa Kemal’in 22 gün 22 gece süren Sakarya savaşından zaferle çıkması Enver Paşa’nın dönüş hayallerini sona erdirir…

Enver Paşa, taraftarlarının Mustafa Suphi’yi katletmesinden 1 yıl 6 ay sonra Buhara’da Bolşeviklerle çatışırken can verecektir…

Mustafa Kemal, Sovyet desteği ile Anadolu’da hâkimiyet kurma hesapları yapan iki gücü de tasfiye eder… Türkiye’de TBMM ile kurduğu milletin hâkimiyetini kimseye kaptırmaz…

Türkiye’nin siyasi tarihi her biri ayrı bir macera ve aksiyon filmi olabilecek öykülerle doludur…

Kerem Çalışkan

*Bahsedilen TKP, o yıllarda Bakü’de kurulan TKP’dir. Mirasını sahiplenen ya da aynı adı kullanan çeşitli siyasi kuvvetler olsa da bu kuvvetlerin o TKP ile organik bağı yoktur.

NOT: Bu yazı 5 Ocak 2016 tarihinde odatv. com’ da yayınlanmıştır.