"Cumhuriyet, milletvekillerinden kurulu meclisi
ve belli bir süre için seçilmiş devlet başkanı ile, ulusal egemenliğin
korunmasını en iyi sağlayan düzendir.
Cumhuriyette meclis, cumhurbaşkanı ve hükümet, halkın
özgürlüğünü, güvenliğini ve rahatını düşünmek ve sağlamaya çalışmaktan başka
bir şey yapamazlar.
Çünkü bunlar bilirler ki kendilerini erk ve yetki
yerine belli bir süre için getiren, istenç ve egemenliğin sahibi olan ulustur.
Ve yine bunlar bilirler ki, erk yerine saltanat
sürmek için değil, ulusa hizmet için getirilmişlerdir.
Ulusa karşı konumlarını ve görevlerini kötüye
kullanacak olurlarsa, şu ya da bu yolla, ulusal istencin kendileri hakkında da
belirmesiyle karşı karşıya kalabilirler.
Ulusça, ulus adına devleti yönetmeye yetkili
kılınanlar için, gerektiğinde ulusa hesap vermek zorunluluğu, gelişigüzel ve
gönlünce davranmakla bağdaşamaz.
Oysa gücünün ve yetkisinin Tanrıdan geldiğini ve
yalnız ona karşı, öbür dünyada, hesap verebileceğini sanan ve devleti, ülkeyi
babadan kalma bir çiftlik gören bir buyurgan, her türlü sınırlamadan kendini
bağımsız sayar.
Böyle bir yönetimde ulusun benliği, özgürlüğü söz
konusu bile olamaz.
Bundan dolayı, yetkisi sınırlı bile olsa buyurganlık
biçimi demokrasiye, ulusal egemenlik ilkesine uygun değildir.
Hükümetin sınırlı sayıda insanların, sınıfların
elinde bulunması da ulus varlığının hiçbir biçimde kabul edemeyeceği bir
durumdur. Bütün ulusun çoğunlukla, devlet yönetimine katılmasına engel olan bu
“çokerki” yöntemi de bir kesimin, kendi çıkarlarını sağlamak için bütünüyle
ulusa ait olan egemenliği zorla kapmasından başka bir şey değildir."
KAYNAK: ATATÜRK, YURTTAŞ İÇİN MEDENİ
BİLGİLER (Özleştiren Ö. Ozankaya, ADD Yayını)
Durum, 1919’daki durumdan farklı değildir.
Bir yandan “turuncu devrimler” gibi sinsi yıkım projelerini, bir yandan Büyük Orta Doğu Projesi gibi bölgemizi işgal saldırılarını, bir yandan da dünyaya barış ve demokrasi getireceğini söyleyip ateşe boğan küreselciliğin saldırganlığını göz önünde bulunduralım. Bunlara, ülkemizde adeta iktidar ortağına dönüşen etnik bölücülüğü ve iktidara yerleşen İhvan ümmetçiliğinin Cumhuriyet düşmanlığını ekleyelim. Ve bu düşmanca süreçlere ya işbirlikçiliğinden ya da teslimiyetçiliğinden destek veren son liberallerin koşturmalarını katalım. İçinde bulunduğumuz durumun 1919’daki durumdan ne kadar farkı kalır?
Yeni-Anayasacılık, Türk ulusunun savaşla kazandığı varlık ve egemenlik hakkını ortadan kaldırmayı amaçlamıştır. Bunu hiç unutmamak gerek.
Yeni-Anayasaya Geçit Yok! (Birgül Ayman Güler Tarih :
