Fesli Deli Kadir'in hezeyanlarının yeri “milletin huzuru” değil tarihin çöplüğüdür.

Cumhurbaşkanı ve AK Parti Genel Başkanı Recep Tayyip Erdoğan, partisinin Kocaeli Gençlik Kolları İl Kongresi öncesi kendisini bekleyen vatandaşlara seslendi. Erdoğan, CHP'den Ege'deki adalara ilişkin yapılan eleştirilere yanıt veren Erdoğan, “Çünkü biliyorsunuz uluslararası camiaya eğer kendinizi anlatmazsınız, meydanda kazanırsınız, masada kaybedersiniz. Lozan'da öyle olmadı mı? Kılıçdaroğlu'na sorsan Lozan'da kazandığımızı söyler. Ondan sonra da adaların faturasını AK Partiye kesmeye kalkar. Adaları siz verdiniz siz. Sizin partinizin başında olanlar verdi. Tarihi dosyaları hazırlatıyorum ve Lozan da dâhil olmak üzere bunların önüne, milletin önüne bu belgelerle anlatacağız. Görecekler kim nerede neyi vermiş. Öyle yalanlarla, dolanlarla bu milleti aldatamazsınız"  buyurmuşlar. 27 Ocak 2018

Siyasal alanda yalnızca karşı devrimin değil, faşizmin kurumsallaşmaya yöneldiği bu günlerde geçmişte emperyalizmin devşirdiği sözde aydın, dinci gericilikten beslenen bir kesimin dile getirdiği bu ve benzeri “Cumhuriyet Tarihi Yalanları” bugün üzüntüyle belirtmek gerekir ki Türkiye Cumhuriyeti'ni ve Türk Milleti'nin birliğini temsil eden bir makam sahibi tarafından dile getirilmektedir.

Cumhuriyet Tarihini çarpıtarak, Çağdaş devrime ve Atatürk’e kurtuluş ve kuruluşumuzu sağlayan kadroya saldırarak siyaset yapmak, yalnızca bunu yapanların değil, aynı zamanda Türkiye cumhuriyetinin uluslararası alanda itibarsızlaştırılmasıdır.

1919 la başlayan Türkiye Cumhuriyetinin kuruluş sürecini meşru olmayan yol ve yöntemlerle çarpıtmak, karalamak, itibarsız kılmak Mustafa Kemal Atatürk’ten intikam almak, Atatürk’le Türk halkının bağlarını koparmak Emperyalizmin ve işbirlikçilerinin önceliğidir. 1950’li yıllarda başlayan bu yeniden sömürgeleştirme süreci, günümüzde iktidar gücünü de yanına alarak pervasızca sürdürülmektedir. 

Cumhurbaşkanı ve AK Parti Genel Başkanı Recep Tayyip Erdoğan’ı,  ya kadrolu saray tarihçileri bilinçli ve kasıtlı olarak yanlış bilgilendiriyorlar, ya da Erdoğan siyasal alanda bazı kazanımlar elde etmek amacıyla doğruları dile getirmekten özellikle kaçınıyor. Her iki durumda gerçekten kaygı vericidir.  Ancak unutmamak gerekir ki tarih İktidar gücü ile yazılmaz. Yazılmış olsa bile, o tarih değildir ve  bir “utanç” belgesi olmak dışında değer ve anlam taşımaz.

  Bir Türkiye Cumhuriyeti yurttaşının Ulusal Bağımsızlığımızın, Ulusal birliğimizin, topraklarımızın “tapu senedi” Lozan’a saldırması için, ya tarih bilmemesi, Kurtuluş Savaşı öncesi ve sonrası koşulları analiz edememesi, ya Sevr Antlaşması’na bel bağlamış olması ya da akli melekelerden yoksun olması gerekir.  

Şimdi Gelelim Ege Adalarını Kimlerin - Kime Verdiğine

1.  II. Mahmut (1808 – 1839) Rusya`nın baskısıyla Eylül 1829`da imzalanan Edirne Antlaşmasını imzalamak zorunda kaldı. Bu antlaşmanın 10. Maddesine göre Yunanistan’ın özerkliği sağlanmıştır. Yine II. Mahmut döneminde 1830 Londra Antlaşması ile Yunanistan’ın bağımsızlığının resmen tanınmasını getirmiştir. Yunanistan’ın 1830’da bağımsızlığını kazanmasıyla Mora ve Attika Yarımadası’nın elden çıkmasına ek olarak; Eğriboz, Kuzey Sporat Adaları, Siklat Adaları da Türklerin elinden çıkmıştır.

2.  Sultan Mehmed Reşad (V. Mehmed) (1909 - 1918) Uşi Antlaşması (18 Ekim 1912): 1911 Eylül sonunda İtalya Trablusgarp'a saldırdı. Osmanlı hazırlıksız yakalandı. II. Abdülhamit döneminde donanmanın Haliç'te çürütülmesinden dolayı Osmanlı şimdi çok zor durumda kalmıştı. Osmanlı Donanması’nın zayıflığından yararlanan İtalya, 12 Adalar’a saldırıp işgal etti. İtalyan donanması Çanakkale'yi geçmeyi bile denedi, ancak başarısız oldu. 
İtalya'nın bu saldırılarından cesaret alan Balkan ülkeleri de Osmanlı'ya savaş ilan ettiler. Osmanlı Donanması’nın zayıflığı, Yunanistan'ın da iştahını kabarttı. Yunanistan, Averof zırhlısıyla Ege adalarını, özellikle Midilli'yi işgal etti. İki cepheden kuşatılan Osmanlı, İtalya ile Uşi Antlaşması'nı imzaladı. Bu antlaşma ile Osmanlı, 12 Ada'yı Balkan Savaşı sonuna kadar İtalya'ya bıraktı. Ancak kısa süre sonra başlayan I. Dünya Savaşı'nda Osmanlı ile İtalya'nın karşı karşıya gelmesiyle adalar İtalya'da kaldı. Böylece 12 Ada, fiilen 1912 ve 1914 yıllarında elden çıktı.

3.  Londra Antlaşması: (30 Mayıs 1913), Atina Antlaşması (14 Kasım 1913): Osmanlı Devleti, I. Balkan Savaşı sonunda çok ağır bir yenilgiye uğradı. Bulgar orduları Çatalca'ya kadar geldi. Edirne kaybedildi. İşte o günlerde Ege Adaları Yunanistan tarafından işgal edildi. Osmanlı, 12 Ada'nın ve Trablusgarp'ın işgaline karşı koyamadığı gibi, Ege Adaları’nın işgaline de karşı koyamadı, çünkü donanması yoktu. Balkan Savaşı'ndan sonraki Londra Antlaşması'na göre Ege Adaları’nın geleceğinin “büyük devletlerce” belirlenmesine karar verildi. Ayrıca Girit Adası Yunanistan'a bırakıldı. II. Balkan Savaşı sonundaki Atina Antlaşması'yla da Ege Adaları’nın geleceğinin yine “büyük devletlerce belirlenmesine” karar verildi.

4.  Büyükelçiler Konferansı (Şubat 1914): Ege Adaları Yunanistan'ın elindeydi ama Osmanlı Devleti, 22-23 Aralık 1913'te büyük devletlere, Anadolu kıyılarına yakın Midilli ve Sakız gibi adaları Yunanistan'a bırakmak istemediğini bildirdi. Ancak büyük devletler, buna karşı çıkınca Osmanlı geri adım attı. Sonuçta Londra'da Büyükelçiler Konferansı toplandı. Burada alınan kararlar 14 Şubat 1914'te Osmanlı'ya iletildi. Buna göre Meis Adası hariç 12 Ada İtalya'ya, İmroz (Gökçeada) ve Bozcaada dışındaki bütün Ege Adaları Yunanistan'a verildi. Osmanlı Devleti bu durumu kabul etmeyerek 15 Şubat 1914'te büyük devletlere bir nota gönderdi. Ancak bir sonuç alamadı. Bu sırada I. Dünya Savaşı'nın başlamasıyla Ege Adaları fiilen Yunanistan'da ve İtalya'da kaldı. Türkiye'nin elinde ise fiilen Gökçeada, Bozcaada ve Meis vardı.

5.  Sevr Antlaşması (10 Ağustos 1920): I. Dünya Savaşı'ndan sonra Türkiye'yi parçalayıp paylaşmak için Osmanlı'ya imzalatılan Sevr Antlaşması'nın 84. Maddesi’ne göre Türkiye, Gökçeada (İmroz), Bozcaada, Limni, Semadirek, Midilli, Sakız, Sisam, Nikarya gibi tüm adaları Londra, Atina ve Büyükelçiler Konferansı kararları doğrultusunda Yunanistan'a verecekti. Sevr Antlaşması'nın 122. Maddesi’ne göre Türkiye, İtalyan işgali altında bulunan Stampalia, Rodos, Herkit, Kerpe, Kaşot, Piskopis, İncirli, Kalimnos, Loryos, Patnos, Limpos, Sümbeki, İstanköy adaları ile bunlara bağlı adacıklar ve Kastellorizo Adası üzerindeki bütün haklarından, sıfatlarından vazgeçecekti.

Bu anlaşmalar Ege Adaları ve 12 Ada'nın neredeyse tamamının, 1923 yılındaki Lozan Antlaşması'ndan yaklaşık 10 yıl önce kaybedildiğinin resmi belgeleridir. Ege Adaları, 12 Ada 1912, 1913, 1914 yıllarında fiilen zaten kaybedilmişti. Sevr Antlaşması'na göre tüm Ege adaları Yunanistan'a, 12 Ada ise İtalya'ya bırakılıyordu.  Tarihe “Fesli Deli Kadir” gözüyle bakmayan, ortalama zekâ seviyesindeki hemen herkes 1923 ten önce Ege Adalarının tümünün elden çıkmış olduğunu anlayabilir. Ancak Sevr’i geçersiz kılan Türk Kurtuluş Savaşının başarıyla tamamlanmış olması Lozan da Ege Adalarının bir kez daha müzakere konusu olmasını sağlamıştır.

6.  Lozan Antlaşması(Lozan, 24 Temmuz 1923 )Lozan Görüşmelerinin beşinci gününde Ege Adaları, Birleşik Krallık delegesi Lord Curzon’un başkanlığında görüşülmeye başlanmıştır. TBMM’yi temsilen giden heyetin başındaki İsmet Paşa Türkiye’ye bırakılması istenen adaları sıralamıştır. Bu adalar arasında Gökçeada ve Bozcaada da bulunmaktadır. Ancak adalara özerklik teklifinde dahi bulunulmasına karşın Gökçeada, Bozcaada ve Meis dışındaki tüm adaların Yunanistan’a bırakıldığı ısrarla belirtilmiştir. Daha sonra görüşmelere ara verilmiş ve 23 Nisan 1923’te Eşek Adası’nın Türkiye’ye bırakıldığı kabul edilmişti. Meis Adası ise Türkiye’ye verilmedi. Yine anlaşma sağlanamadı ve görüşmeler kesildi. Sonunda 24 Temmuz 1923’te Lozan Barış Antlaşması imzalandı. Antlaşmaya göre Gökçeada, Bozcaada, Tavşan Adası, Eşek Adası gibi adalar alınabilmişti. Ayrıca Anadolu sahillerine üç milden az uzaklıkta bulunan adalar ve adacıklar da Türkiye’ye verilmişti.

Ege Adaları’nın hukuki yorumu ise burada başlıyor. Lozan’da Yunanistan’a ve Türkiye’ye verilen adalar dışında bir de egemenliği hukuksal olarak belirtilmemiş adalar-adacıklar bulunuyor. Bütün bu savaşlar öncesinde Ege Adaları Türklerin kontrolünde olduğu için ve de Türkiye Cumhuriyeti Osmanlı’nın mirasçısı ve hukuki devamı olduğu için adalarda hukuken hak iddia edebiliyoruz. Yunanistan’a antlaşmalarla verilen adalar belli ise geriye kalan tüm adaların Türkiye’ye ait olması kadar doğal bir şey yoktur. Burada Türkiye Cumhuriyeti’nin Osmanlı’nın devamı ya da mirasçısı olmadığını düşünenler olabilir. Oysaki Türkiye Cumhuriyeti Osmanlı’dan kalan borçların kendi üzerine düşen kadarını ödeyip reddi miras yapmayarak hukuki olarak Osmanlı’nın devamı ve mirasçısı olduğunu zaten kabul etmiştir. Dolayısıyla Ege’de hukuksal konumu belirlenmemiş her ada ve adacık Türkiye Cumhuriyeti’nin vatan toprağıdır.

Yunanistan tarafından işgal edilen ada ve adacıklar;

 Koyun Adası 17,4 km2, Eşek Adası’nın 14,5 km2, Fornoz adası 10 km2’, Nergizcik Adası. 6.6 km2, Hurşit Adası, Bulamaç Adası, Kalolimnoz Adası, Keçi Adası, Sakarcılar Adası, Koçbaba Adası, Ardacık Adası ve bu yıl işgal edilen Ardıççık Adası. Bir de Girit çevresinde hukuki statüsü belirlenmediği için Türk toprağı sayılan adalar var: Gavdos, Dhia, Gaidhouronisi, Koufonisi ve Dionisades Adası.

İstanbul’un hemen yakınındaki Büyükada’nın yüzölçümü 5,4 km2 olduğu düşünülürse işgal edilen adaların toprak büyüklükleri hakkında bir yargıya varabiliriz.

 2004 yılından itibaren Türkiye'nin vatan toprakları Yunanistan tarafından adım adım işgal edilmiştir. Bugün Türkiye'ye ait 18 ada ve bir kayalığa Yunan bayrağı çekilmiş, Yunan askeri, adalarda konuşlanmıştır. 

Doğu Ege Adalarının aidiyeti ve silahsızlandırılmış statülerine ilişkin temel belgeler 1923 Lozan ve 1947 Paris Barış Anlaşmalarıdır. Aidiyet ve silahsızlandırma konusunda Lozan Barış Anlaşması’nın 6. 12. 15. ve 16. maddeleri, Paris Barış Anlaşması’nın da 14 maddesi ayrıntılı hükümler içermektedir.

Bu adaların “Türkiye Cumhuriyetinin egemenlik alanı içinde” olduğu uluslararası kabul görmüş bir olgudur. Adaların Türkiye’ye ait olduğu 20. yüzyılın İngiliz ve Amerikan haritalarında da belirtilmiştir. Ayrıca Lozan Barış Antlaşması’nın 15. maddesinde sözü edilen 2 numaralı haritada da adaların Türk hâkimiyetinde olduğu altı siyahla çizilerek gösterilmiştir. (Harita – 1) Söz konusu haritada Yunan ve İtalyan Adaları da altı kırmızı ile çizilerek gösterilmiştir. Yine 1943 yılına ait İngiliz haritasında, 1951 yılına ait Amerikan haritasında da adalar Türk toprağı olarak gösterilmiştir. Hal böyle iken daha fazla kanıta ihtiyaç var mıdır?

Peki, Türk Hükümetleri adaların işgaline neden ses çıkarmadı? Her gün “Suriye bizim iç işimiz” diyen bir hükümet, Yunanistan’ın adalarımızı işgalini iç işi olarak görmüyor mu?

Bu sorunun yanıtını Emekli Albay Ümit Yalım veriyor.

Gizli mutabakat yapıldı

"İşgal 2004'te başladı, bunun AB'den müzakere tarihi alabilmek için verilen bir taviz olduğu söyleniyor" diyor ve ekliyor “Bu gizli bir mutabakat. Kayıtları var mı bilmem. 2006'dan itibaren Türkiye ile Yunanistan arasında istikşafi görüşmeler başladı. Bu görüşmeler maalesef gizli olarak, Türkiye'den üç diplomat, Yunanistan'dan da iki diplomat ve bir amiral tarafından yürütüldü. Kamuoyuna bilgi verilmedi. Sadece Cumhurbaşkanı, Başbakan ve Genelkurmay Başkanı'nın bilgisi vardı. Türk Silahlı Kuvvetleri'nin bir personeli olarak benim de haberim yoktu, ta ki 2008'deki bir hava sahası ihlaline kadar.”

 Yalım devamla; “Binali Yıldırım, Başbakan olunca gördük ki, kendi seçim bölgesi olan Koyun Adası'na pasaportla girmiş! Koyun Adası, İzmir'e bağlı. Türkiye Başbakanı vatan toprağına pasaportla giriyor, hem de Yunan gümrüğünden geçerek! Daha da vahim bir şey var. Yıldırım, teknedeki Türk Bayrağı'nı rulo yaparak saklıyor ve tekneye Yunan Bayrağı çekiyor! Bu şekilde 3 kere gitti Koyun Adası'na. Milletin gözüne bakarak “Tek bayrak” diyen Başbakan, Yunan Bayrağı ile vatan toprağına gidiyor. Demokrasi ile yönetilen ülkelerde savcıların bu işin peşine düşmesi lazım.”

Söz konusu adaların bizde olması demek adaların karasularının 3 mil olduğu düşünüldüğünde karasularımızın artması, Ege’de etkinliğimizin artması demektir. Ayrıca her adanın kendine ait ekonomik münhasır bölgesi de bulunmaktadır. Bu da o adaların etrafındaki ve üzerindeki doğal zenginliklerin bize ait olduğunu göstermektedir. Bilindiği üzere Ege’de ve özellikle Girit çevresinde petrol ve doğalgaz yatakları olduğu düşünülmektedir. Hatta Girit çevresinde çalışmalar başlamıştır. Adalarımızın işgaline göz yumarak bu fırsatları da geri tepmiş oluyoruz.

Cumhurbaşkanı ve AK Parti Genel Başkanı Recep Tayyip Erdoğan girişte verdiğimiz ve bu yazıya konu olan konuşmasında “Tarihi dosyaları hazırlatıyorum ve Lozan da dâhil olmak üzere bunların önüne, milletin önüne bu belgelerle anlatacağız” diyor. Cumhurbaşkanı ve AK Parti Genel Başkanı Recep Tayyip Erdoğan’a anımsatalım. Tarihi belgelerin hepsi tüm açıklığı ile ortada. Şayet Erdoğan bu belgeleri, “hocam” diyerek sarayda ağırladığı, “Keşke Yunan galip gelseydi. Ne Hilafet yıkılırdı, ne Şeriat kaldırılırdı, ne Medrese lağvedilirdi, ne hocalar asılırdı, hiçbiri olmazdı” diyen, Kuvayı millîye düşmanı ve işgalci emperyalistlerin yandaşı Kadir Mısıroğlu’na hazırlatacaksa bu dosya bir “hezeyanlar” yığını olmaktan öte bir anlam taşımaz ve yeri “milletin huzuru” değil tarihin çöplüğüdür.

28 Ocak 2018

Mahmut ÖZYÜREK