LAİK DEVLET ÖZGÜR TOPLUM İÇİN BURADAYIZ! / KAMUOYUNA DUYURU

      

Laik devlet, özgür toplumun temelidir. Laiklik, tarihsel ve anayasal temel ilkelerimizden, yaşamsal değerlerimizden biridir. Şimdi ise, uğruna mücadele vermek zorunda bırakıldığımız alanların en başında gelmektedir. 

Mevcut iktidar, önceki gerici partilerden kendisine miras kalan laik devleti yıkma gayretlerine devam etmektedir. Son olarak devlet dairelerinde görev sırasında türban takılması, bir yönetmelik değişikliğiyle serbest bırakılmıştır. Bu girişim anayasal ve yasal zeminden yoksun olduğu için, hemen ardından gündeme ‘TBMM’nde türban’ konusu getirilmiştir. Böylece anayasaya aykırı olan yönetmeliğe,hukuken değilse de fiilen meşruiyet desteği sağlanmıştır.

İktidar sahiplerinin kadın haklarına bakışı, “örtüsüz kadın perdesiz eve benzer; ya satılıktır ya da kiralık” biçimindeki akıl almaz hakaret cümlesiyle özetlenmiş durumdadır. Öğretim sistemine 4+4+4 darbesiyle başlatılan gericileşme, devlet kuruluşu olan okullarda hem kız çocukları hem öğretmenler türbanlanma cenderesine sıkıştırılarak pekiştirilmiştir. Görünüşte dini, gerçekte ise siyasi bir simge olarak kullanılan bu araçla, kamu hizmetinde eşitlik ve tarafsızlık ilkelerinin zemini ortadan kaldırılmıştır.

Gerici zihniyet rengini giderek koyulaştırmakta ve halkın günlük yaşamının baskı altına alınmasına uzanmaktadır. Devlette ve Meclis’te türbanlanma adımlarını, öğrenci yurtlarıyla evlerine ilişkin “kız – erkek yan yana olmaz” biçiminde utanç verici aşağılamalar; öğretimin “kızlı – erkekli yapılmasının yanlış olduğu”, “kent içi otobüslerin kadın- erkek ayırımına göre düzenlenmesi” gibi çağ dışı ve gerici zorlamalar izlemiştir. Anayasa Mahkemesi tarafından “laiklik karşıtı eylemlerin odağı” olarak tescillenmiş iktidar, bu saptamanın ne kadar yerinde olduğunu göstermeye devam etmektedir.  

Günlük yaşama baskı, Başbakan’ın bu ve benzeri uygulamalarda “dinimizin emridir” gerekçesini açıkça dile getirmesiyle birlikte kurulmaktadır. İktidar, dünyevi kurallara dayandırılması gereken devlet işlerini, dini gerekçelere dayandırmaya başlamıştır. Gerçekten de yapılmakta olan şey, devlet işlerinin kaynağının siyasetçe yorumlanmış dini buyruklara dayandırılmasıdır. Kimse bu gerçeğin üstünü örtemez; kimse de bunun gözden kaçırılmasına hizmet etmemelidir.

Çağdaş ve ilerici demokratik devletlerde hukuksal düzenlemelerin kaynağı yoruma bağlanmış dini kural ve buyruklar değil, toplumun sosyal ve iktisadi gereksinimleri çerçevesindeki dünyevi kurallardır. Bu, her tür din ve inanç özgürlüğünü güvence altına alan laik devlet ilkesi demektir. Karşı karşıya bulunduğumuz durum ise, Türkiye’yi ihvanlaştırma gayretinden ve anayasal laik devlet ilkesini açıkça ihlal etmekten başka bir anlam taşımamaktadır.

Halkımızın büyük bir bölümü laik devlet ilkesini benimsemiş ve içselleştirmiştir. Böyleyken, halkın siyasal temsilcileriyle kanaat önderlerinin şu ya da bu nedenle yılgınlığa düşmeye, davadan geri durmaya, doğruları savunmaktan vazgeçmeye hakları yoktur. Laik, ilerici, demokratik, özgürlükçü bir Cumhuriyeti savunan siyasal parti ve toplum kesimlerinin “yeni sahte mağduriyetler yaratmama ve bu yöndeki AKP çabalarını boşa çıkarma” gerekçesiyle bu gelişmelere sessiz kalmaları kabul edilemez. Laiklik ilkesinden vazgeçmek gericiliğe teslim olmak demektir; böyle bir teslimiyetin bedeli ise ödenemeyecek kadar büyüktür.

Bizler, din bezirganı iktidar ve siyasetçilerin, hoşgörü kandırmacası ardında toplumun bireylerini "başörtülü bacım – başörtüsüz kadın" veya "dindar nesil - ayyaş nesil" biçiminde ayırıma tabi tutmasını kabul etmeyeceğimizi; dini değerlerimizi siyasi çıkarlarına alet etmelerine göz yummayacağımızı;

·         laik devleti ortadan kaldırmalarına asla rıza göstermeyeceğimizi;

·         ve kim olursa olsun laik ve demokratik Cumhuriyet yerine din devleti kurmaya kalkışanların, halka hesap vermesi için çalışacağımızı

kamuoyuna saygıyla duyuruyoruz.                  

        

(Soyadı Alfabetik sırayla)

1.      Gürkut ACAR, Antalya Milletvekili

2.      Ahmet ADA, Şair - Yazar

3.      Dilek AKAGÜN YILMAZ, Uşak Milletvekili

4.      Tarık AKAN, Sanatçı

5.      Edip AKBAYRAM, Sanatçı

6.      Alper AKÇAM, Yazar

7.      Zeki ALASYA, Sanatçı

8.      Kemal ANADOL, 23. Dönem Milletvekili

9.      Nurdan ARCA, Sanatçı

10.  Cüneyt ARCAYÜREK, Yazar

11.  Can ATAKLI, Gazeteci

12.  Erendiz ATASÜ, Edebiyatçı – Yazar

13.  Engin AYÇA, Yönetmen

14.  Prof. Dr. Birgül AYMAN GÜLER, İzmir Milletvekili

15.  Prof. Dr. Süheyl BATUM, Eskişehir Milletvekili

16.  Nihat BEHRAM, Şair - yazar

17.  Ataol BEHRAMOĞLU, Şair

18.  Salih BOZOK, Akademisyen, İktisatçı

19.  Prof. Dr. Cevat ÇAPAN, Şair – Çevirmen

20.  Ahmet CEMAL, Yazar – Çevirmen

21.  Hulki CEVİZOĞLU, Gazeteci - Yazar

22.  Tansel ÇÖLAŞAN, ADD Genel Başkanı

23.  Murtaza DEMİR, Yazar - Pir Sultan Abdal Kültür Derneği ve 2 Temmuz Vakfı Kurucu Genel Başkanı

24.  Metin DEMİRTAŞ, Şair

25.  Prof. Dr. Ahmet Alpay DİKMEN, Akademisyen

26.  Necati DOĞRU, Gazeteci - Yazar

27.  Oktay EKŞİ, Gazeteci – İstanbul Milletvekili

28.  Muzaffer İlhan ERDOST, Yazar – TİHAK Genel Başkanı

29.  İlhan Cem ERSEVEN, Araştırmacı – Yazar

30.  Yücel ERTEN, Sanatçı

31.  Metin DEMİRTAŞ, Şair

32.  Mehmet FARAÇ, Gazeteci – Yazar

33.  A. İlhan GÜLEK, Yazar

34.  Şükrü Sina GÜREL, E. Dışişleri Bakanı

35.  Mustafa GÜRKAN, Muğla Baro Başkanı

36.  Ülker İNCE, Çevirmen

37.  Dündar İNCESU, Sanatçı

38.  Zehra İPŞİROĞLU, Akademisyen

39.  Ekrem KAHRAMAN, Ressam

40.  Prof. Dr. Yakup KEPENEK, Akademisyen

41.  Tuğrul KESKİN, Şair

42.  Arif KESKİNER, Yapımcı-Yönetmen-Yazar

43.  Mine KIRIKKANAT, Gazeteci – Yazar

44.  Tevfik KIZGINKAYA, TV Programcısı – Gazeteci

45.  Prof. Dr. Aziz KONUKMAN, GÜ Öğretim Üyesi

46.  Prof. Dr. Esfender KORKMAZ, Akademisyen - Yazar

47.  Seyyal KÖRPE, Akademisyen

48.  Mehmet Şevki KULKULOĞLU, Kayseri Milletvekili

49.  Namık KUYUMCU, Şair – Yazar

50.  Ahmet Levedoğlu

51.  Mustafa MUTLU, Gazeteci – Yazar

52.  Abdullah NEFES, Şair – Yazar

53.  Olcay POYRAZ Sanatçı

54.  Yılmaz ONAY, Yazar - Yönetmen

55.  Onur ÖYMEN, E. Büyükelçi

56.  Celal ÖZCAN, Yazar

57.  Sevgi ÖZEL, Yazar

58.  Abdullah ÖZER, 23. Dönem Milletvekili

59.  Tuncay ÖZKAN, Gazeteci – Yazar

60.  Ali Rıza ÖZTÜRK, Mersin Milletvekili

61.  Prof. Dr. Ahmet SALTIK, Akademisyen

62.  Timur SELÇUK, Müzisyen

63.  Mustafa SELMANPAKOĞLU, CHP Ankara E. İl Başkanı

64.  Seçkin SELVİ, Çevirmen

65.  Senar – Selçuk ÜLGER, Çevirmen

66.  Ali SİRMEN, Gazeteci – Yazar

67.  Sönmez TARGAN, 68’liler Birliği Vakfı Başkanı

68.  Barış TERKOĞLU, Gazeteci

69.  Gülsen TUNCER, Sinema ve Tiyatro Sanatçısı

70.  Salih TURAN (Sali), Ressam

71.  Yavuz TOP, Müzisyen

72.  Merdan YANARDAĞ, Gazeteci – Yazar

73.  Prof. Dr. Tolga YARMAN, Akademisyen

74.  Başar YALTI, Avukat

75.  Işık YENERSU, Sanatçı

76.  Nuri YILDIRIM, E. Büyükelçi

77.  Prof. Dr. Şiir YILMAZ, Akademisyen

78.  Ümit ZİLELİ, Gazeteci – Yazar

79.  Üzeyir Lokman ÇAYCI, Gazeteci – Yazar, İç Mimar, Endüstri Tasarımcısı

HİÇ KİMSE BİZİ APTAL YERİNE KOYAMAZ!/OSMAN TÜRKOĞUZ

BİR VATAN HAİNİMİZ:”DEVLETİN YARATTIĞI KÜRT SORUNU!”DİYEREK ULUMUŞ! Buyurunuz okuyunuz!

31 Aralık 2011.İHANETLER SÜRDÜKÇE!

                            HİÇ KİMSE BİZİ APTAL YERİNE KOYAMAZ!

Yeni Demokrasi Paketini Açıklayan AKP’Lİ Bay Mehmet Metiner: “Devletin yarattığı Kürt meselesini çözdük!” Buyurmuş!

Hadi canım sen de!

Siz; kendiniz için ayarlamış olduğunuz ballı ve börek yasasını bile çözemediniz! Kürt meselesini Devlet yarattı buyurmuşsunuz!

Devlet, sürekli ve durmadan kendisini yenileyen ve yönü de ileriye yönelik bir tüzel kişiliktir.

Osmanlıdaki Kürt meselesine ne buyurulur? Bilmiyorsanız buyurunuz, öğreniniz!

Yoksa bizi de ebleh yerine koyamazsınız.

                               Osmanlı Ve Cumhuriyet Dönemi Kürt İsyanları.—Alıntıdır--

”Türkiye Cumhuriyeti Devleti, artık Kürt sorunu diye bir sorunu tanıdığını Başbakanının ağzından açıklamıştır. Bu, Batı emperyalizmi ve onun güdümündeki Kürt ayrılıkçıları için önemli bir başarıdır.

Ulusal Kurtuluş Savaşımızın başlangıcındaki Kürt isyanlarından bugüne Ankara’ya Kürt sorununu tanıması için baskı yapılmaktadır. 1920 yılından 1938’e kadar gerçekleşen ondokuz Kürt isyanının ve 1978’den bugüne yaşanan PKK terörünün hedefi aynıdır: Türk Devletine bir Kürt sorunu kabul ettirip, Türkiye Cumhuriyeti topraklarının parçalanması.

Atatürk döneminde Kürt isyanları en sert şekilde bastırıldı. Sorun Kürt sorunu olarak değil, İngiliz ve Fransızların Türk Milleti ve devletini parçalamak için yaptığı kışkırtmalar ve aşiret düzeni olarak ele alındı.

1980 sonrası yaşanan PKK terörü de Kürt sorunu olarak ele alınmadı ve sorun askerî açıdan çözüldü. Ancak AB ve ABD’nin baskılarıyla zayıf düşen Türk Devleti artık terörden ayrı olarak bir Kürt sorunu tanımaktadır.

Mütareke döneminden bugüne kadar emperyalizmin Ortadoğu’da planı değişmemiştir: Bölgede ajan bir Kürt devleti kurdurarak Türk, Arap ve Fars uluslarını parçalamak. Osmanlı ve Cumhuriyet dönemi Kürt isyanlarının ortak özelliği, yabancı devletlerin Türk Devletini zayıf düşürmek için bu isyanları desteklemesi ya da bizzat organize etmesidir. İkincisi, şehirleşememiş Kürt kitlelerin uluslaşma sürecine direnen aşiret şeyhleri ve beylerinin güdümüyle hareket etmeleridir.

Osmanlı Döneminde Kürt İsyanları:

1800’lerden itibaren Osmanlı İmparatorluğu’nda 30 civarında Kürt ayaklanması olmuştur. Bunların tamamına yakını aşiret beylerinin devlet otoritesiyle egemenlik paylaşımı mücadelesinin sonucudur. Bu yüzden isyanların milli bir karakterinin olduğunu söyleyemeyiz. Ancak Batılı dinî ve siyasî misyonerlerin 1850’lerden itibaren Kürtlerin yaşadığı bölgelerde yaptığı faaliyetler sonucu, bu hareketlerde Kürtlük öğesinin de kullanılmaya başlandığını görüyoruz.

Osmanlı İmparatorluğu Kürtlere bir çeşit özerk beylikler verilmişti. Aşiret düzeni içinde yaşayan bu topluluklar dinsel yönden Sünnî, Şafiî ve Alevî olmak üzere üçe ayrılmışlardı. Osmanlı, Sünnî ve Şafiî Kürtlerle ilişkileri iyi tutmaya gayret etmiştir. II. Abdülhamit, bu Kürtlerden Hamidiye Alaylarını kurarak Ermenilere karşı kullanmıştır. Bu alayları İstanbul’da açılan, beş yıllık hizmet veren “Aşiret Mektepleri” izlemiştir. II. Abdülhamit bu okullarda kendisine bağlı Kürt asker ve sivil bürokratları yetiştirmiştir. Buraya alınan çocukların tamamı aşiret reisi, bey ve ağaların çocuklarıydı. Buralarda yetişen çocuklar ileride Kürt isyanlarının başında yer alacaklardır.

1. Babanzade Abdurrahman Paşa İsyanı (1806–1808, Süleymaniye)
2. Babanzade Ahmet Paşa İsyanı (1812, Süleymaniye)
3. Zaza Aşiretleri İsyanı (1818–1820, Dersim)
4. Revaduz Yezidi İsyanı (1830–1833, Hakkari ve çevresi)
5. Mir Muhammet İsyanı (1832–1833, Soran)
6. Kör Mehmet Paşa İsyanı (1830–1833, Erbil, Musul, Şirvan)
7. Garzan İsyanı (1839, Diyarbakır)
8. Bedirhan Bey İsyanı (1843–1847, Hakkari ve çevresi)
9. Yezdan İzzettin Şer İsyanı (1855, Bitlis)
10. Bedirhan Osman Paşa İsyanı (1877–1878, Cizre ve Midyat)
11. Şeyh Ubeydullah İsyanı (1880, Hakkari, Şemdinli)
12. Emin Ali Bedirhan İsyanı (1889, Erzincan)
13. Bedirhani Halil ve Ali Remo İsyanı (1912, Mardin)
14. Molla Selim ve Şeyh Şehabettin İsyanı (1913–1914, Bitlis)

Cumhuriyet Döneminde İsyanlar

Cumhuriyetin ilanından 1984’e kadar 18 Kürt ayaklanması çıktı. Bu ayaklanmalar tarih sırasına göre şöyledir:

1. Nasturi (1924),
2. Şeyh Sait (1925),
3. Raçkıtan ve Raman (1925),
4. Sason (1925),
5. Ağrı (1926),
6. Koçuşağı (1926),
7. Mutki (1927),
8. İkinci Ağrı (1927),
9. Bicar (1927),
10. Asi Resul (1929),
11. Tendürük (1929),
12. Savur (1930),
13. Zeylan (1930),
14. Oramar (1930),
15. Üçüncü Ağrı (1930),
16. Pülümür (1930),
17. Dersim (1937–1938

18-PKK BÖLÜCÜ İHANETİ(1984--)2002’den sonra Devşirme ve Dönme dölleriyle daha da şiddetli!