14 Eylül 2015 Pazartesi

MESELE EMPERYALİZME KAFA TUTMA MESELESİDİR



İktidar partisi ile içinden çıktığı Milli Görüş hareketinin ana gövdesi Saadet Partisi arasındaki ittifak görüşmeleri hızlanmış. Fatih Erbakan’a da AKP’den mebusluk teklif edilmiş. Ancak meraklısı bilir. Necmettin Erbakan ile Milli Görüş gömleğini çıkaran talebelerinin; Kıbrıs Davası, NATO, Libya, Büyük Ortadoğu Projesi, komşulara müdahale, Annan Planı, Rauf Denktaş’a olan yaklaşım, sanayileşme, Siyonizm, Avrupa Birliği gibi konularda görüşleri hiç örtüşmedi. Öte yandan, Fatih Erbakan da babasının kurduğu partide dışlandı. Hareketin yayın organı olan Milli Gazete; Milli Görüş ve Erbakan çizgisinde ısrar eden yazar ve muhabirlerle arasına mesafe koydu. Erbakan’ın A takımı, Milli Görüş’ün ağır ağabeyleri, ak saçlıları, gelenekçileri Fatih Erbakan’a yakın durmazken, kendi çocukları bürokraside önemli yerlere geldi. Şimdi bir kısmının mebus olması muhtemel…

Milli Görüş üzerine yapılan hesapları anlamak için, gerilere gidelim. 45 yıl öncesine,1970’lere. Necmettin Erbakan’ın siyasette parladığı günlere. Solda Mahir Çayan’ın, “Emperyalistler en fazla Kemalizm’den nefret ederler. Çünkü emperyalizmi yenen tek adam Mustafa Kemal’dir” dediği döneme. Emperyalizmin Türkiye üzerinde kanlı, kirli oyunlarını oynadığı yıllara… Yıl 1973. CIA Türk sineması hakkında bir rapor hazırlatır. Mealen şunlar yazılıdır: “Türk sinemasında cinsellik, porno, şiddet, ihanet öne çıkarılmalı. Milleti öz benliğinden uzaklaştırıp ahmak, küstah hale getirmek için çaba gösterilmeli”. Yeşilçam’ın uyanık yapımcıları mesajı alırlar. Piyasa talebini de gözeterek, cinsel içerikli filmlere yönelirler. 70’lerin ikinci yarısı, seks filmleri furyasıyla anılır. O yıllar aynı zamanda toplumun, özellikle de gençliğin siyasallaştığı, kutuplaştığı, bölündüğü yıllardır. CHP ile koalisyon kuran, Birinci ve İkinci Milliyetçi Cephe Hükümetlerinde görev alan Erbakan; önce ahlak ve maneviyat demekte, milli sanayi vurgusu yapmakta, bürokraside kadrolarına yer açmaktadır.

ABD destekli 12 Eylül 1980 darbesi, çürümeyi, çöküşü, çözülüşü, hırsızlığı, yolsuzluğu, rüşveti, adam kayırmayı örgütlü, kurumsal kılacaktır, Turgut Özal’la birlikte. “Ben zenginleri severim”, “Benim memurum işini bilir” gibi sözleri, eşi Semra Hanım’ın papatyaları, magazin basınının gözde konusu olan çocuklarının özel yaşamı belleklerdedir. Özal da eski bir Milli Selamet Partilidir, milletvekili adayıdır. Nakşibendiliğini hiç saklamamıştır. Darbeci generallerin ve TÜSİAD’ın da gözdesidir. Aileye yakın isimlerin zenginleştiği, halkın yoksullaştığı, piyasanın ithal ürünlerle dolduğu, çift haneli enflasyonun vatandaşın belini büktüğü yıllardır o yıllar. Sinemamızın büyük ismi Şener Şen’in unutulmaz filmleriyle, Zeki Alasya – Metin Akpınar ikilisinin muhteşem oyunlarıyla, toplumsal muhalefetin sözcülerinden olan Gırgır dergisinin Özal’ı çizdiği kapak karikatürleri aklımızdadır hep.

Yıl 1990. 80 darbesiyle hayli hırpalanan merkez sol da, Milli Görüş de yükseliştedir. Özal ise inişe geçmiştir. CIA, Türkiye’de İslamcı hareket hakkında bir rapor hazırlatır. Ulusal İstihbarat Konseyi’nde yöneticilik, CIA’de Türkiye masası şefliği gibi önemli görevlerde bulunan, ardından ABD derin devleti ve istihbaratıyla yakınlığı bilinen Rand Corporation düşünce ve strateji merkezine geçen Graham Fuller’ in siparişiyle yaptırılır araştırma. Çalışmayı Boğaziçi Üniversitesi öğretim üyesi Prof. Dr. Sabri Sayarı yapar. Ülkemizde de “Amerikan Gizli Belgelerinde İslamcı Akımlar” adıyla basılır. (Çev: Yılmaz Polat, Beyan Yayınları, 1990). Kitabın sunuş yazısını yazan isim dikkat çekicidir: Fehmi Koru. Yazısında, ABD ya da başka bir devletin, diğer ülkelerle yakından ilgilenmesinin, edindiği bilgileri çıkarına uygun biçimde kullanmasının doğal olduğunu, büyük devlet olmak için, ileriye yönelik planlar, araştırmalar yapmak gerektiğini vurgular.

Kitapta önemli tespitler vardır. Misal; “Eğer kısa dönemde İslam faktörü Türk dış politikasında daha önemli rol oynamaya başlarsa, bu gelişme bölgedeki ABD çıkarları üzerinde de ters etki yapacaktır... Siyasi güç fundamentalist bir hükümetin eline geçerse, ABD, Türkiye’deki güvenlik çıkarlarını korumakta zorluk çekecektir... ABD’nin çıkarları en iyi, ihtiyatlı ve gürültüsüz politikalarla korunabilir... İslam’ın bugünkü rolüyle ilgili olayların sonuçlarını etkileyecek her türlü açık girişim, ABD çıkarları açısından olumsuz sonuçlar doğurabilir. ABD hükümeti politikalarını çizerken, Türkiye’deki laik hükümet biçimini desteklemekle, İslamcı güçlerle açıkça yüzleşmekten kaçınmak arasındaki ince yoldan yürümelidir… İslamcı hareket ABD çıkarlarına doğrudan bir tehdit oluşturmamakla birlikte, kamuoyu üzerinde ilişkileri ve ABD’nin Doğu Akdeniz’deki stratejik çıkarları açısından problemler yaratıyor. İslamcı ideolojinin ana teması Batı aleyhtarlığıdır… Amerikalı politikacılar uzmanlık seviyesinde bilgi edinmelidir... İslamcı hareketin ılımlı üyeleriyle gayri resmi ve ihtiyatlı temaslarda bulunmak faydalı olabilir”. (sf: 89 - 94)

CIA PATENTLİ “ILIMLI İSLAM”

Türkiye Graham Fuller’i yakından tanıyor. Kemalizm ve ulus devlet karşıtı sözlerini biliyor. Türkiye’ye “ılımlı İslam” projesini ilk önerenlerden, ABD’nin İslamcı siyasetin yükselen isimleriyle tanışmasını sağlayan isimlerden. Milli Görüş yöneticileriyle, devamında AKP’yle ilişkileri sır değil. Hatta şimdiki rejimin adını bile yandaş medyadan, havuz yazarlarından önce Fuller koydu, bir kitap yazarak: “Yeni Türkiye Cumhuriyeti”, (Timaş Yayınları, İstanbul, 2008). Kitabın üst başlığı ise ABD projesi olan “ılımlı İslam”, “Büyük Ortadoğu Projesi”, “yeni Osmanlıcılık” üçlemesini içeriyor: “Yükselen Bölgesel Aktör”. Belirtmekte fayda var. Graham Fuller, Fethullah Gülen’in ABD’de oturma izni alması ve iznin uzatılması için referans mektubu yazan kişilerdendir aynı zamanda. İktidarın etkili isimleriyle yakınlığı, Kürt açılımı konusundaki önerileri biliniyor.

Anımsatmak gerekir: Refah Partisi ile Doğruyol Partisi, Necmettin Erbakan ile Tansu Çiller, 1996’da Refahyol Hükümeti’ni kurduktan sonra, ABD Dışişleri Bakanlığı Sözcüsü Nicholas Burns, şöyle demişti: “Türkiye ile ilişkilerimizin devamı için laikliğin şart olduğunu hiçbir zaman söylemedik”. 28 Şubat’ta hükümet devrilirken de ABD hiç itiraz etmedi. Emperyalist bir güçtür. Akılcıdır, gerçekçidir. Pragmatik davranır. Menfaatini gözetir. İşine geldiği sürece diktatörleri de destekler, Arap şeyhlerini de… ABD için önemli olan demokrasi, özgürlük, insan hakları, laiklik, hukuk devleti, saydamlık, kadın – erkek eşitliği değil, ABD’ye sadakat ve ABD’nin çıkarlarıdır. ABD’nin, Milli Görüş’ten kopup AKP’yi kuranlarla ve Gülen hareketiyle anlaşmasının, Büyük Ortadoğu Projesi’nde görev vermesinin, açılımları yaptırmasının, milli orduya kumpas kurdurmasının, Cumhuriyetçi, Atatürkçü aydınları Silivri’ye yollatmasının başka izahı yoktur.

Öte yandan, kapitalizmin dinamikleri de işliyor. İktidara gelen, dünya nimetlerinin tadını alan, lüks tüketime alışan, batıya açılan, AB üyeliğini destekleyen İslamcıların kaçta kaçının gündeminde, dinsel, toplumsal, siyasal ve ideolojik bir proje olarak şeriat, eylem biçimi olarak cihat, hedef olarak ümmetin yeniden inşası var? Kamusal alanda, eğitim kurumlarında, gündelik yaşamdaki uygulamalar, simgeler, söylemler ve dayatmalar dışında, kaçta kaçının tutarlı, kararlı, yürekli, bütüncül bir emperyalizm, Siyonizm, ABD, AB karşıtı siyaseti vardır? Tarikat ve cemaatler artık holding, finans kurumu, hastane, okul, üniversite, alışveriş merkezi, televizyon, gazete, radyo, inşaat şirketi kurup, aralarında rekabet ederken, kapitalist düzene uymuyorlar mı? Tarikat şeyhleri artık holding yönetim kurulu başkanı, patron değil mi? Teknolojiyi en ileri düzeyde kullanmıyorlar mı? Batı tipi lobicilik, halkla ilişkiler, pazarlama çalışması yürütmüyorlar mı? Çoğu hayli medyatik, sosyetik bir yaşam sürmüyor mu?

Kabul edelim; mürit müşteriye dönüşürken, kentleşme dinamikleri, kitleleri hızla dünyevileştiriyor aynı zamanda. AKP tabanına nazaran, daha yerli, milli duyarlılığı daha yüksek, Anadolu’nun taşrasına daha bağlı değerleri savunan, daha üçüncü dünyacı söylem benimseyen, modernleşme, kentleşme dinamiklerine daha mesafeli, geleneksel değerlere daha bağlı bir taban olan Milli Görüş tabanı da, bu gelişmelerden etkileniyor. Şimdi hedeflenen hayli daralmış olan bu tabanı, tam olarak sistemin içine katmak.

Sözün özü: Mesele, milli, yerli, özgün ve bağımsız olabilme meselesidir. Solcunun da, sağcının da, Müslüman’ın da, devrimcinin de millisi, yerlisi, bağımsızı olmak, emperyalizme kafa tutmak gerekir. Arap dünyasının Namık Kemal’i olarak bilinen, Arap uyanışının önemli isimlerinden olan, hilafetin Araplara geçmesini savunan Suriyeli Abdurrahman El Kevakibi “İstibdat Özellikleri ve Kölelikle Mücadele” adlı eserinde şöyle der: “Halkın tümü veya çoğu zulmü iliğinde hissetmiyorsa, özgürlüğe layık değildir”.

(NOT: Teknik bir hatadan dolayı bir süre yazı görüntülenemedi. Özür dileriz.)

Barış Doster
Odatv.com

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder