PANİK İÇİNDE OLANLAR

31 Mart 2019 Pazar günü yapılan Yerel Seçimleri tüm halkımız uykusuz kalıp televizyonda izledi. Kesin olmayan sonuçları biliyor.

İktidar partisi AKP; başta İstanbul, Ankara, İzmir, Antalya, Adana, Mersin ve Eskişehir olmak üzere tüm büyük kentlerde seçimi kaybetti. Halkımızın en az yarısına Osmanlı Tokadı atılmasını önerenlere seçmenler okkalı bir Türk Tokadı patlattılar!

AKP, İstanbul sonuçlarına 1 Nisan’dan başlayarak yoğun itirazlarda bulundu. Yüksek Seçim Kurulu, kesin olmayan sonuçlara göre, CHP adayı Ekrem İmamoğlu’nun 20 binden fazla oyla AKP’nin adayı Binali Yıldırım’dan önde olduğunu duyurmasına karşın AKP’nin itirazları sürüyor, oylar bir kez daha, olmadı bir kez daha sayılıp duruyor…

Değerli Dostlar,

AKP ve yandaşları neden İstanbul yenilgisini içlerine sindiremiyor?

Hemen söyleyeyim, bunun siyasetle, yani sol-sağ yandaşlığı ile hiç ilgisi yok! “Gönül Belediyeciliği” ile hiçbir bağlantısı yok! “İstanbul Aşkı” ise duygusal bir palavra!

İktidarın yandaş gazetesi Yeni Şafak’ın Yayın Yönetmeni İbrahim Karagül, 3 Nisan 2019 günü bakın ne yazdı:

“İmamoğlu kazanırsa İslam kaybeder.”

Bu söylemin akıl ile mantık ile hesap kitap ile bir ilgisi olabilir mi?

İslam dini bin dört yüz yıldır ayaktadır.

Dünyada 1,5 milyardan fazla Müslüman yaşamaktadır.

Nasıl olur da dünyanın bir ülkesinin bir kentinde, İstanbul’da, bir yerel seçimde adaylardan birinin, Ekrem İmamoğlu’nun, kazanmasıyla bin dört yüz yıllık bir din, İslam dini kaybediyor?

Bu söylem, aslında İslam dinine bir hakaret değil midir?

Bu söylem, panik içinde olan, paçaları tutuşmuş kişilerin cıyaklamasıdır.

Değerli Dostlar,

Ekrem İmamoğlu’nun İstanbul Büyük Şehir Belediye Başkanlığını kazanması kimlerin paçalarını tutuşturdu, kimleri paniğin çukuruna yuvarladı?

Söyleyeyim:

Allah ile aldatıp Peygamber ile kandıran, Arapça Kuran ile aldatıp uydurma Hadislerle dolandırıcılık yapan tarikatçılar, arsa vurguncuları, ihale hortumcuları, ayakkabı kutusu tutkunları tarifsiz bir panik içindeler!

Bu paniğin din ile, iman ile hiç mi hiç ilgisi yok!

Bu yazıyı fazla uzatmamak için, panik içinde çırpınan onlarca kuruluştan sadece birini anlatacağım.

Sahibi Ömer Faruk Kalyoncu olan Kalyoncu İnşaat Şirketi’nin AKP’li İstanbul Büyük Şehir Belediye Başkanlığı’ndan almış olduğu ihalelerin kısa bir dökümünü veriyorum:

1.   İstanbul Yeni 3. Havalimanı Projesi

2.   Ataköy Atıksu Arıtma Tesisi

3.   Taksim Yayalaştırma Projesi

4.   Metrobüs Ulaşım Hattı

5.   Mecidiyeköy Katılımı Çağlayan Kavşağı Yol Yapımı

6.   Bakırköy Adliye Binası İnşaatı

7.   Başakşehir Stadyum İnşaatı

8.   Yeşilvadi Konakları

9.   Ulus-Zincirlikuyu Arası Bağlantılı Yolu Yapımı

10.  354 kilometre Karayolu İnşaatı

11.  12 kilometre Karayolu Tüneli

12.  2 milyon 500 bin metre kare Bina İnşaatı

13.  10 bin Kişilik Öğrenci Yurdu

14.  Bin Yataklı Hastane

15.  Bin kilometre Şebeke Hattı

16.  12 bin 500 Konut

17.  127 kilometre Uzunluğunda üç bin milimetre çaplı Çelik Boru İsale Hattı

18.  520 kilometre Çelik Boru İsale Hattı

Değerli Dostlar,

Yalnız İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanlığı’ndan değil, doğrudan AKP hükümetleri tarafından yurtiçi ve yurt dışı büyük ihaleleri alan Kalyon İnşaat Şirketi’nin sahibi Ömer Faruk Kalyoncu hakkında iki satır bilgi vereyim:

1977 doğumlu, Trabzon-Çaykaralı.

Nevin Ensari ile evlendiğinde nikâh şahitliğini Başbakan Recep Tayyip Erdoğan ve dönemin TBMM Başkanı Bülent Arınç yapmışlar. Nikâh töreninde dönemin Dışişleri Bakanı Abdullah Gül’ün de aralarında yer aldığı 11 bakan hazır bulunmuşlar.

Şimdi söyler misiniz, eğer İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanlığını CHP’li Ekrem İmamoğlu alırsa, Ömer Faruk Kalyoncu’nun hali nice olacak? O ballı-börekli ihaleleri bir daha alabilecek mi?

Tekrar ediyorum: AKP’li İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nden kaymaklı kadayıf ihaleleri alan sadece Ömer Faruk Kalyoncu değil! Onun gibi daha onlarcası var!

Şimdi söyler misiniz, onlar panik içinde olmasınlar da kimler olsun!

Şimdi tek çareleri, İstanbul seçimlerinde verilen oyları tekrar tekrar saydırmak! Ekrem İmamoğlu’nu sandıkta yenemeyince, bir katakulliyle saf dışı bırakmak!

İstanbul’da tanık olduğunuz şudur:

Allah ile aldatıp Peygamberle kandıran, Arapça Kuran ile uyutup uydurma Hadislerle dolandıran tarikatçılar, arsa vurguncuları ve ihale hortumcuları düştükleri panik çukurunda son çırpınışlarını sergiliyorlar!

Yılmaz Dikbaş

6 Nisan 2019, Cumartesi

0532 233 31 52

ANKARA’DA SEÇMENLERİN ÖĞRENME HAKKI VARDIR

Değerli Dostlar,

Aşağıda sizlere vereceğim bilgileri ayrıntılı ve belgeli olarak yeni çıkan “VATANI SATANLAR” kitabımda yazdım.

Şimdi, oradan paylaşıyorum.

AKP’nin Ankara Büyükşehir Belediye Başkan adayı Mehmet ÖZHASEKİ’nin asıl soyadı “KARAKEBAP” tır. 1974 yılında ailece bu soyadını değiştirip bugünkü “Özhaseki” soyadını almışlardır.

Değerli Dostlar,

Mehmet Özhaseki, 13.12.2017-10.07.2018 sürecinde Başbakan Binali Yıldırım’ın kurduğu AKP hükümetinde “Çevre ve Şehircilik Bakanı” olarak görev yaptı. Özelleştirme adı altında Vatanın şu Varlıklarının satışına onay verdi, imza attı:

Beş kömür ve linyit madeni.

Alpulu Şeker Fabrikası,

Muş Şeker Fabrikası,

Turhal Şeker Fabrikası,

Yozgat Şeker Fabrikası,

Çorum Şeker Fabrikası,

 Kırşehir Şeker Fabrikası

Niğde Bor Şeker Fabrikası.

Kısacası, Mehmet Özhaseki VATANI SATANLARDAN biridir.

Değerli Dostlar,

Bor madenlerimizin yoğun miktarda bulunduğu Balıkesir’de yabancılara toprak satışının giderek hızla arttığı görüldü.

Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde (TBMM) bir milletvekili, dönemin Çevre ve Şehircilik Bakanı Mehmet Özhaseki’nin yanıtlaması istemiyle TBMM Başkanlığı’na yazılı soru önergesi verdi.

Soru önergesinde altı soru bulunmaktaydı.

Bu sorulardan üçünü aşağıda veriyorum:

SORU-1: Balıkesir’de arazi satın alan yabancı gerçek kişi, şirket veya yabancı ortaklı şirket sayısı nedir? Bunların satın aldığı arazilerin toplam miktarı ne kadardır?

SORU-2: Balıkesir’de üzerinde ipotek bulunan tarım arazisi tapusu sayısı nedir? İpotekli tarım arazilerinin toplam yüzölçümü nedir?

SORU-3: Balıkesir’de yabancı sermayeli bankalar tarafından ipotek konulan arazi sayısı ve yüzölçümü nedir?

Bakan Mehmet Özhaseki, bu üç soruya yazılı olarak şu cevapları verdi:

CEVAP-1: Balıkesir’de arazi satın alan yabancı gerçek kişi sayısı 643 kişidir. Yabancı gerçek kişilerin satın aldığı arazilerin toplam miktarı 290 bin 984 metre karedir.

CEVAP-2: Balıkesir İl sınırları içerisinde, üzerine ipotek bulunan tarım arazisi tapusu sayısı 98 bin 193’tür. İpotekli tarım arazilerinin yüzölçümü toplam 705 milyon 948 bin 850 metre karedir.

CEVAP-3: CEVAP YOK!

Bakan Mehmet Özhaseki, üçüncü soruya cevap vermemiştir!

Bakan Mehmet Özhaseki, Türk çiftçisinin tarım arazilerine ipotek koyan YABANCI BANKALARIN adını, bunların koyduğu ipotek sayısını, ipotek altındaki tarım arazilerinin yüzölçümünü bir MİLLETVEKİLİNE bile bildirmekten KAÇINMIŞTIR!

Değerli Dostlar,

Kısa ama çok önemli bir bilgi sunayım.

Türkiye’yi yönetenler kendi kişisel çıkarlarını ve siyasi geleceklerini yabancıların çıkarlarıyla özleştirip Türk tarımına, Türk çiftçisine hain bir tuzak kurdular.

Bu tuzağın ilk aşamasında tarımın başlıca girdilerinin, örneğin mazot, gübre ve tarım ilaçlarının fiyatını yükselttiler.

İkinci aşamada, aşırı giderlerle baş edemeyen Türk çiftçisi bankalara gitti, borç almak zorunda kaldı. Aldığı borç karşılığı, tarlasına ipotek koyuldu.

Üçüncü aşamada, borcunu ödeyemeyen Türk çiftçisinin ipotekli tarlasına haciz konuldu. Yok, pahasına tarla satıldı. Türk çiftçisi tarlasını kaybetti.

Sonuçta Türk tarımı ağır darbe yedi, Türkiye en temel tarım ürünlerini dış ülkelerden almak zorunda kaldı.

Perişan olan Türk çiftçisi parasız, tarlasız, desteksiz ne yapacağını bilemiyor…

İşte, kurulan bu tuzakta bankalar önemli rol oynadı.

Yalnız Balıkesir’de 98 bin 193 tarım arazisine yerli bankaların ipotek koymuş olduğu ortaya çıktı. İpotek konulan tarım arazilerinin Balıkesir’de toplam yüzölçümü yaklaşık 706 milyon metre kare. Bu topraklara da haciz gelmek üzere. Altında zengin BOR madeni olan topraklar!..

Altında dünyanın en zengin BOR madenlerinin bulunduğu Türk çiftçisinin tarım topraklarına YABANCI bankalar da ipotek koymuştur. Peki, kimdir bu yabancı bankalar? Yabancı bankaların ipotek koyduğu tarım arazisi sayısı ve ipotekli tarım toprağı yüzölçümü ne kadar?

İşte, bu çok önemli bilgiyi, Bakan Mehmet Özhaseki, yalnız Türk milletinden değil, bir milletvekilinden bile SAKLADI!

Vergi veren bir Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olarak soru sorma hakkım var!

Mehmet Özhaseki, bakanlık görevindeyken yabancı bankaların danışmanı mıydı?

Mehmet Özhaseki, bakanlık koltuğunda otururken bazı yabancı bankaların çıkarlarını korumakla da mı görevliydi?

Bu görevi karşılığı bir çıkar sağlamış mıdır?

Değerli Dostlar,

31 Mart 2019 Pazar günü yapılacak yerel seçimlerde, Mehmet Özhaseki AKP’nin Ankara Büyükşehir Belediye Başkan adayı.

Ankara’da oylarını kullanacak seçmenlerin Mehmet Özhaseki ile ilgili tüm bilgileri öğrenme hakları vardır.

Ben bu bilgileri yazdım.

Artık Ankaralı seçmenler, Mehmet Özhaseki ile ilgili gerçekleri biliyorlar.

Bu bilgiler ışığında karar vermek Ankaralı seçmenlere düşüyor…

Yılmaz Dikbaş

16 Mart 2019, Cumartesi

0532 233 31 52

ISPARTA ULUSAL GÜÇ BİRLİĞİ 3 Mart 1924 DEVRİM YASALARININ 95. YILI ORTAK BASIN AÇIKLAMASI

(Karşı devrim çemberinden çıkış Kemalist devrimle olacaktır)

3 Mart Devrim yasalarının 95. Yılındayız. Bugün Türkiye’de karşı devrim ve devrimci güçler arasındaki kavganın temelinde; 95 yıl önce Türkiye Büyük Millet Meclisi tarafından kabul ve ilan edilen ve Türkiye Cumhuriyeti’nin temel felsefesi olan 3 Mart devrim yasaları vardır. 3 Mart 1924 Devrim Yasaları büyük bir devrimci dalganın hem başlangıcı hem de zirvesidir. 

Her biri başlı başına birer devrim niteliği taşıyan, Türk halkını “ümmet” aşamasından “ulus” aşamasına dönüştürmeyi amaçlayan bu devrimler;

“Halifeliğin” ve hükümetçe alınmış kararların şeriat kurallarına uygun olup olmadığını denetleyen ‘Şeriye ve Evkaf Vekâleti’nin kaldırılması, 

Aklı ve bilimi dışlayan, halkı birbirine yabancılaştıran orta çağ eğitim yerine akıl ve bilimin yön vereceği çağdaş ve uygar yurttaşlardan oluşan bir ulus oluşturmayı amaçlayan “Tevhid-i Tedrisat Kanunudur

Devrim yasaları birbirinden bağımsız değil, her biri diğerini tamamlayan bir bütünlük oluştururlar. Bu nedenle bu yasalardan herhangi birinde tereddüt, savsaklama öbürlerinde de geriye dönüşün başlamasına neden olması kaçınılmazdır.

Cumhuriyeti cumhuriyet yapan 3 Mart Devrim Yasaları, başta İngiltere olmak üzere yağmacı batıda, onlarla iş ve güç birliği içinde olan dinci gericiler de büyük bir travma yaratmıştır.

Çünkü İngiliz yüksek çıkarları, petrol zengini orta doğuyu, büyük bir pazar olan Osmanlı ülkesini ancak; zayıf bir kurum olarak halifeliğin yaşaması, akıl ve bilimden yoksun, uluslaşmaya engel bir eğitim sistemi ile denetim ve kontrol altında tutabilirlerdi. Bu nedenle İngiltere; kendilerinin hizmetinde olan İsmaili mezhebinin lideri Ağa Han ve İngiliz Hükümeti’nin danışmanlığını yapan Hintli Emir Ali’yi kullanarak “zayıf bir kurum olarak halifeliğin” ayakta kalması için yıllarca çaba göstermişlerdir.  Emperyalist devletlerin AKP’yi desteklemelerinde ekonomik ve siyasal çıkarlar kadar 1923 yenilgisi nedeniyle intikamcı bir güdünün olduğu da unutulmamalıdır.

Bugün Uzun yıllar CIA Türkiye İstasyon Şefi ve Ortadoğu Masası Şefi Graham Fuller tarafından geliştirilen AKP eliyle yürürlüğe konulmuş "Büyük Ortadoğu Projesi" ve "ılımlı İslam” projesi, Halifeliğin yeniden diriltilmesi düşüncesi 3 Mart 1924 devrim yasaları ile yağmacı, batı emperyalizmin bir hesaplaşmasıdır.

Batı emperyalizminin bir projesi olan AKP bu nedenle iktidardadır. Sahneye sürülen oyunun aktörleri değişmiş ama oyun değişmemiştir.

Evet, o gün yapılanlar şimdi bir bir geri alınıyor. O gün Şeriye ve Evkaf vekâleti yerine halka dini doğru öğretmek adına kurulan Diyanet İşleri Başkanlığı bugün neredeyse yerine kurulduğu Şeriye ve Evkaf vekâletinin görevlerini yapmaya başlamıştır. Bu nedenle Diyanet İşleri Başkanlığı her gün birçok konuda fetva yayınlamaktadır. Yayınladığı birçok fetva ile toplumsal yapıya etki etmeye çalışmakta, laik devletin altına dinamit koymaktadır. 

Bu yapısı ile Diyanet’in laik cumhuriyete zararı gün geçtikçe artmakta ve büyümektedir. Bu nedenle daha fazla yaşamaması, aynı yerine kurulduğu çarpık yapı gibi kaldırılması gerekli hale gelmektedir. “Diyanet, Atatürk’ün açtığı bir yapıdır kapatılamaz” demek, Mustafa Kemal Atatürk’ü anlamamak demektir. Bu köhneleşmiş yapıların yıkılması Atatürk’ün altı ilkesinden Devrimcilik ilkesine sahip çıkmanın bir doğal sonucudur.   

Yazboz tahtasına döndürülen eğitim sistemi bu nedenle dincileştirilmekte ve özelleştirilmektedir. Proje sahipleri ve dinci gericilik çok iyi bilmektedirler ki; eğitimin özelleştirilmesi, şeriatın güçlendirilmesine ortam hazırlar. Anayasa bu nedenle sık sık değiştirilmektedir. Öğretim Birliği’ bu nedenle parçalanmaktadır. Öğretim birliğinin parçalanması demek; yurttaşların, birbirlerine kültürel olarak yabancı öbeklere ayrılması ve farklı eğitimler yoluyla yabancılaştırılan toplumsal öbeklerin birbiriyle sürtüşmesi, çatışması demektir.  

Laik Cumhuriyeti ve Devrim Yasalarını korumak için kurulmuş partilerin ve demokratik kitle örgütlerinin etkisiz ve eylemsiz kılınması için yönetim organlarına emperyalist batı tarafından “devşirilmiş-Truva Atları” bu nedenle getirilmektedir.

Başta da söylediğimiz gibi bugün Türkiye’de karşı devrim ve devrimci güçler arasındaki kavganın temelinde 3 Mart 1924 devrim yasaları vardır. Devrim yasalarını ve bu yasaların arkasındaki devrimci anlayışı yıkma amacında olan AKP iktidarının sık sık dile getirdiği, “Hedef 2023” sloganın arkasında devrim yasalarının ters yüz edilmesi bulunuyor. AKP "cumhuriyet" sözcüğüne dokunmamış olsa da cumhuriyetin, Kemalist Devrimin özünü oluşturan, devrimi yücelten, yarınlara taşıyacak olan ne varsa yok etmektedir.  AKP 1923’le, cumhuriyetle, devrim yasaları ile hesaplaşıyor ve devrim fikrinin bir bütün olarak meşruiyetini ortadan kaldırmayı amaçlıyor.

Emperyalizmin güdümünde, bir proje olarak kurulan iktidar cumhuriyetin tüm kurumlarına ve halkçı, devrimci, laik birikimine saldırmaktadır. Siyasal iktidar bu saldırıların karargâhı ve odağıdır.

Bu duruma karşı durmak ülkenin aydınlanma savaşçılarının, yurtseverlerin en önemli görevidir. Bunun için yapılması gerekenler çok ama çok basittir. Laiklik, özgürlük ve demokrasi diyen kurumlarla, yayın evleriyle, dergilerle, gazetelerle ve partilerle dayanışın ve bir olun, iri olun, diri olun yeter.   

Gerek yağmacı batı gerekse işbirlikçi siyasal iktidar ileriye, çağdaşlığa, aydınlığa doğru akan nehri durduracaklarına, güneşin doğmasını engelleyeceklerine iman etmiş gözüküyor. Ancak bilimden nasiplenmemeleri nedeniyle unutuyorlar, güneş her şeye karşın zamanı geldiğinde doğar, her nehir yatağını bulur ve yolu üzerinde olan her şeyi akışıyla birlikte yıkar geçer.

Bu örgütlü ve saldırgan karşı devrim çemberinden çıkış 1920’lerde olduğu gibi yeniden ve bir kez daha Kemalist devrimle olacaktır. Çünkü insanlık ve her ülkenin kendi toplumsal ilerleme tarihi düşe kalka da olsa her zaman ileriye doğrudur. Tarih toplumsal ilerlemesinin tersi istikametine doğru yürüyerek yol alıp, menziline erişen bir hareketi kaydetmemiştir. 3 Mart 2019

*ISPARTA ULUSAL GÜÇ BİRLİĞİ PLATFORMU

1.Alevi Kültür Derneği Isparta Şubesi 2.Cumhuriyet Halk Partisi Isparta İl Örgütü 3.Cumhuriyet Kadınları Derneği Isparta Şub. 4.Eğitim-İş Isparta Şubesi 5.Eğitim-Sen Isparta Temsilciliği

6  Türkiye Gençlik Birliği Isparta Şubesi 7     Türkiye Emekli Astsubaylar Derneği Isparta Şb 8  Ulusal Eğitim Derneği Isparta Şubesi 9   Vatan Partisi Isparta İl Örgütü 10 Y.Kuşak Köy Enst. Dern. Isparta Şubesi

SİYASETİN SOYTARILARI!..

Tutarsız, inançsız ve bencil siyasetçileri seçersek –ki o zaman bizi temsil etmeyen kişileri seçmiş oluyoruz- onları bir daha tepemizden aşağıya indiremeyiz.

Başımızdaki bir belayı bine çıkartırız!

Yeniden aday gösterilmedikleri için CHP'den istifa ederek -ve her türlü aşağılamayı da yaparak- DSP'den aday olan “siyasetçilere” bir önceki seçimlerde oy vermemizi isteyenler bu konuda hesap vermediler!

Siyasi hataların faturasını her seferinde halka ödettirenlere yeni krediler açmamızın manası nedir?

Yalancılık, ikiyüzlülük ve işbirlikçilik dışında hiçbir özelliği bulunmayan Kemal Kılıçdaroğlu ile ekibini, ilanihaye sırtımızda taşımak zorunda değiliz.

CHP'nin mirasını yiyip tüketen, kuruluş felsefesine ihanet eden, Cumhuriyet'in kurucularına “katil” diyen bu hainlerin kurduğu -Prof. Dr. Metin Feyzioğlu'nun deyimi ile- “Şimdi zamanı mıdır tarikatı” her seçim öncesinde olduğu gibi, yine işbaşı yaptı:

Seçimlere iki aydan az bir zaman kala, “birlik ve bütünlük” görüntüsü verelim istiyorlar!

Yöneticilerimizi uluorta, olur olmaz yerlerde veya televizyon ekranlarında eleştirmeyelim diyorlar!

Kırgınlıklarımızı ve küskünlüklerimizi seçimlerden sonra parti içerisinde tartışalım tavsiyesinde bulunuyorlar!

Partiye zarar verici söylemlerden kaçınmayanlar aslında “AKP'yi destekliyorlar” teorisini ortaya attılar!

1 Nisan'da AKP erken seçim kararı almak zorunda kalacak, ardından bu iktidardan kurtulacağız müjdesi ile umut tacirliği yapmaya devam ediyorlar!...

***

Bilgi kirliliği ve kafa karışıklığı yaratmakla görevli bu tarikat, Y-CHP'ye yapılan eleştirileri; “kırgınlık” ve “küskünlük” olarak nitelemekle, haklı eleştirileri duygusal bir zeminde tutma görevini yürütüyor.

Kuşkusuz parti yöneticilerine kırgın olanlar olduğu gibi küskünler de vardır.

Onları farklı bir zeminde ele alacağız, gerçekten de onları eleştirmenin sırası değil!

Bizim üzerinde durduğumuz, demokrat olduğunu ileri süren bir partide “eleştiri yasağı”nın karşısına, “AKP'yi destekleme” ithamının konulması ve yöneticilerin “eleştirilmeme imtiyazı”na kavuşturulma çabalarıdır.

Y-CHP yönetimini eleştirenleri, AKP'yi desteklemekle suçlamak en hafif tabiri ile siyasi terbiyesizliktir...

Bir partiyi eleştirmek, bir başka partiyi desteklemek anlamına gelmez!

***

Çok zor ama diyelim ki, Y-CHP, gösterdiği CHP'li olmayan adaylarla kısmi bir “başarı” elde etti.

Gerçekte “malı götüren” AKP olmasına rağmen, Y-CHP yönetimi bu kısmi başarıyı sürekli gündemde tutarak, parti içi iktidarını pekiştirme yoluna gideceğine kuşku yoktur.

“Oylarda anlamlı bir azalma olmadıkça” koltuğu terk etmeyecekleri kavramını siyasete sokan bu yüzsüzlerin, “tepki oylarını” bile kendi başarı hanesine yazdıklarını biliyoruz.

Bu noktadan itibaren, yönetimin değişmesini ve yeni kan takviyesini isteyenlerin “hain” ilan edileceğine en ufak şüphe bulunmamaktadır...

***

Yerel yönetimlerde AKP'nin başarısız olması halinde, iktidarın nasıl “değişeceğini” kem küm ederek bir türlü anlatamayan Kemal Kılıçdaroğlu'nun bu konuda sicili hayli bozuktur:

Birkaç belediyeyi kaybeden AKP'nin, genel seçimlere gitmesi ve iktidarı Y-CHP'ye bırakmak mecburiyetinde kalacak olması, şeklindeki teori hayalciliğin zirve noktasıdır.

Zira:

7 Haziran 2015 Seçimlerinde Türkiye genelinde 18.9 milyonla oyların yüzde 40.9'unu alarak 258 milletvekili çıkartan AKP, tek başına hükümeti kurabilmek için gerekli olan 276 milletvekiline ulaşamayarak iktidarını zaten kaybetmişti...

Yaptırdıkları kamuoyu araştırmalarında; “Kürt Açılımı” politikaları nedeniyle, yaklaşık yüzde 9 civarında oy kaybına uğradıklarını gördük.

Açılım masasını devirdikten sonra, koalisyon görüşmelerini de çıkmaza sokarak, erken seçim isteyen AKP, 1 Kasım 2015 seçimlerinde, kaybettiği 5 milyon seçmenini geri kazanarak oylarını yüzde 42.5'e çıkartmıştır.

Bu siyasi mühendisliğe şapka çıkartmak gerekir.

Milletvekili sayısını da 59 artıran AKP, yeniden tek başına iktidar oldu... (1)

Bu durumun siyasi sorumluluğu kimlere aittir, sorumlular hesap verdiler mi?..

Yok!..

***

AKP'nin PKK ile “müzakere”yi bitirip, “mücadele”ye başlaması üzerine, ana muhalefet partisi Y-CHP, hem PKK'ya hem de FETÖ'ye karşı yapılan operasyonlara karşı çıkarak yanlış mevziiye girmiştir.

Öyle ki, toprak bütünlüğümüzü tehdit eden Suriye'deki gelişmelere karşı yapılan operasyonlara da karşı çıkıp, düşman saflarında görüntü vermiştir.

Bu kadarla da kalmayıp; ABD'nin “kara gücü” olarak değerlendirdiği PYD/YPG'nin bağlı olduğu PKK'nın, Meclisteki uzantısı olan HDP'lileri ve PKK sevicilerini, CHP listelerinden aday göstererek, Ulusal Kurtuluş Savaşını veren kahramanların kurduğu partiyi, PKK'ya taşıyıcı anne durumuna düşürmüştür.

Bütün bu iğrençlikleri sindiremediği için Y-CHP yönetimini eleştirenleri, “AKP'yi desteklemek”le suçlamak akılsızlıktır, siyasi ahlaksızlıktır, işbirlikçiliktir...

Y-CHP'nin bu tutarsız ve ilkesiz politikaları AKP'yi iktidarda tutmaktadır...

Başka bir ifade ile AKP'yi asıl destekleyenler Y-CHP'lilerdir...

Bu kadarını göremeyenler siyasi körlerdir!..

***

Yakın geçmişte yaşadığımız bu gelişmeleri görmezden gelerek, yerel seçimler sonunda iktidarın da değişeceğini savunmak; hayal dünyasında gezinmekten başka, geniş yığınları aldatmaktır da...

“Borçlanma ekonomisi”ni dayatarak, Türkiye'yi faiz tuzağına düşüren Kemal Derviş'i, “kurtarıcı” gibi sunan ve olası bir CHP iktidarında ekonomiyi bu zata teslim edeceğini söylemekten çekinmeyen Dersimli Kemal, Türkiye'nin başına beladır...

Dersimli olmakla övünen feodal kafalı bu zat; birkaç fazla belediye kazanarak, sadece kendini parti yönetiminde tutan delegeleri tatmin edebilir.

Kemal Dervişe ekonomiyi teslim ederek, halkın sorunlarına asla çözüm getiremez!..

Bu nedenledir ki, Y-CHP yönetiminin kısmi başarısı, halkın çıkarına değildir...

***

Zor ama böyle bir durumun gerçekleşmesi halinde, onları parti yönetiminden uzaklaştırmak iyice olanaksız hale gelecektir.

Zira o zaman kurdukları bütün cümlelerinin başında utanmadan; “başarılı olmamıza rağmen” ifadesine kullanmaya devam edeceklerdir.

Başka bir ifade ile siyaseten bitmiş bir anlayışı, suni yollarda yaşatmaya çalışmak, halka zaman kaybettirmek anlamına gelecektir...

***

Siyasi ömrü tükenmiş olan Kemal Kılıçdaroğlu ile ekibini, siyasi tarihin çöplüğüne atmak, Türk halkının kurtuluş meşalesini yakmakla eş değerdedir...

Ekmeleddin İhsanoğlu ve Abdullah Gül gibi bitmiş siyasi portreleri “umut” olarak halkın önüne koyan anlayışın, Türk halkına vereceği bir şey yoktur.

İktidardan düşen AKP ile koalisyon pazarlıklarına girerek, onu yeniden iktidara getirmeye çabalayanların siyasi ufku yoktur!

Y-CHP'nin kadroları Türkiye'de iktidar değişikliğini gerçekleştiremezler!

Bunu, en kolay siyasete “kazandırdıkları” kişilerin duruşlarından anlıyoruz.

Yeniden aday gösterilmedikleri için partilerinden istifa ederek, başka partiden aday olma çabaları içerisinde olanları, bir önceki seçimlerde desteklememiz için liste başlarına yerleştirenler, bu hatalarının hesabını vermedikçe, halktan oy isteyemezler...

Hata yapan onurlu siyasetçiler, zaten halktan özür dileyip, istifa etmek suretiyle yeni isimlere yerlerini verenlerdir.

Dersimli Kemal ve arkadaşlarından böyle bir davranış göremediğimize göre, yaptıkları işin bilincindeler...

Onlara oy vermek bilinçli ihanettir; oy verenlerin daha sonra yakınma hakları da yoktur!..

***

Küresel güçlerin CHP içerisindeki elemanlarına oy vererek, emperyalizme karşı vereceğimiz ikinci kurtuluş mücadelesini geciktirmiş oluyoruz.

Y-CHP yönetimine iyi bir ders vermeden, yönetime gerçek CHP'lilerin gelmesi olanaksızdır.

Genel Başkan ve ekibi, Kurultay delegelerini, Kurultay delegeleri de Genel Başkan ile Parti Meclisini seçiyorlar; bu gerçeği göz ardı ederek sağlıklı sonuçlara varmamız mümkün değildir.

Siyasette “al gülüm ver gülüm” gibi ilkel bir döngü yaşanmaktadır.

Kendi çıkarları için bu döngüde yer alanlardan, Türk halkının çıkarları için özveride bulunmalarını beklemek, elma ağacından kiraz beklemeye benzer...

***

Muhalefet görevini yerine getirmeyen/getiremeyen muhalefet partileri; beceriksiz iktidarların siyasi ömrünü uzatmaktan başka işe yaramazlar.

Bunlardan biri MHP'dir ki, AKP'nin adeta “gençlik kolları” gibi hareket etmektedir.

İhtiyaç duyulduğunda AKP'ye “oy deposu” işlevini gören MHP, rejimin değiştirilmesinin de baş aktörü olmakla, en az iktidar kadar olanlardan sorumludur.

Bilinçli tercihle “beka sorunu”nu yaratanlara, bu sorunu çözme ödevini veren ve halkı sonu belirsiz bir beklenti içerisine sokan da MHP'dir...

MHP'nin günahları Y-CHP'ninkilerden az değildir...

***

Y-CHP sayesinde; halka hiçbir şey vaat etmeyen, Cumhuriyet tarihi boyunca elde ettiğimiz tüm kazanımlarımızı satıp savuran, yandaşlarını kayırmaktan başka icraatı olmayan AKP'nin, 17 yıldır iktidarda kalmasının diğer sorumlusu da Y-CHP'dir.

9 seçim kaybetmesine rağmen; benzer, hatta daha düşük profilli kadrolarla, 10'ncu seçime girme pişkinliğini gösteren Y-CHP, “Benim oğlum bina okur, döner döner yine okur” özdeyişi çerçevesinde, sütçü beygiri gibi dolanıp durmaktadır.

Sorarım sizlere:

Böyle bir muhalefeti eleştirmek mi iktidarı desteklemek anlamına gelir, yoksa desteklemek mi?

Aslında bu sorunun yanıtı, sandıkta 17 yıl içerisinde 9 kez verilmiştir.

Buna rağmen, aynı soruya 10'ncu kez yanıt arayanlara, teşhisi Albert Einstein koymuştur... (2)

Cemil Can

DİPNOTLAR:

(1) https://www.bbc.com/turkce/haberler-turkiye-44600502

(2)Delilik: Aynı şeyleri tekrar tekrar yapıp farklı sonuçlar beklemektir.

https://www.ensonhaber.com/…/albert-einsteindan-10-hayat-de…

Atatürk‘ün 4 Ocak 1922’de Lenin‘e yazdığı mektubun tam metni. (Sansürsüz)

Sovyet arşivinde yapılan çalışmalar, bir gerçeği daha ortaya çıkardı. Atatürk’ün bundan 81 yıl önce, 4 Ocak 1922 tarihinde Lenin’e yazdığı mektup, Türk basınında sansürlenerek yayımlandı. Bu mektup, ilk kez, 26 Mayıs 1969 tarihli Akşam gazetesinin 5. sayfasında çıktı. Ali Kemal Meram’ın hazırladığı “Devlet Kurulurken Mustafa Kemal’den Sovyetlere Sovyetler ’den Mustafa Kemal’e Mektuplar ve Milli Mücadele” başlıklı yazı dizisi içinde yayımlanan mektubun belirli paragrafları ne hikmetse yok olmuştu. Anlayacağınız gibi yok olan kısımlar Atatürk’ün Kapitalizm hakkında söyledikleri idi!

“Memleketimizi düşmandan kurtardıktan sonra, kamusal ehemmiyet taşıyan büyük işletmeleri devlet eliyle yönetme niyetindeyiz. Böylece gelecekte büyük kapitalist sınıfların efendiliğinin ülkede hâkim olmasının önüne geçmiş oluruz. ”Ankara, 4 Ocak 1922.

“Değerli Başkanım,

Ankara’da genel bir saygı ve sempati kazanan yoldaş Frunze’nin ülkemizden ayrılısı vesilesinden istifade ederek, şahsi his ve fikirlerimden başka, gizli olarak, Türk siyaseti konusundaki görüşlerimi ve bilhassa, Türk-Rus münasebetlerini, size, kısaca açıklamak isterim.

Bildiğiniz gibi, Türk ve Rus halkları, yüzyıllarca sürdürülmüş boyunduruk zincirini bir hamlede silkip attıktan sonra, kendi halklarının da bu yolu takip edeceklerinden dolayı büyük korkuya kapılan büyük Batılı emperyalist ve kapitalist kuvvetlerin saldırısına uğradığından, halklarımız arasındaki yakınlık ve anlaşma, kendiliğinden gelişmiştir.

Hatırlayacağınız gibi, müşterek umutların ve benzer şartların neticesi olarak ortaya çıkan fikirlerin gelişmesi, hükümetlerimiz arasında resmi münasebetlerin kurulmasına yol açmış ve bilhassa bu münasebetlerde tayin edici bir rol oynamıştır.

Türkler ve Ruslar, tarihleri, yüzyıllarca sürdürülmüş kanlı savaşlarla doldurulduktan sonra, hemen anlaşmış ve uzlaşmışlardır. Bu vaziyet, öteki ulusları şaşkınlığa uğratmıştır. Pek çoğu, dostluğun geçici olduğu ve şartların zoruyla sağlandığı konusunda bir inanca sahip olmuşlardır. Hâlâ da bu inançtadırlar. Fakat iki halkın hangi şartlarla ve ne ölçüye kadar birbirlerini anlayıp sevdiğini ve eski kavgaların, zalim yöneticilerin kışkırtmaları ile çıkmış olduğunu, son savaşta asker ve subayların birbirleriyle nasıl isteksizce savaştığını görmüş olanlar, birkaç sene önce oluşan yeni vaziyetin sürekli ve istikrarlı olduğunu kabul etmekte gecikmeyeceklerdir. Çünkü bu vaziyet tabii olandır ve eski istihdafı ayakta tutan suni düşmanlık ise son nefesini vermiştir.

Türkiye’nin rejim değiştirmesi, Rusya’da olduğu gibi, sosyal bir devrimle ortaya çıkmış olmayıp, yabancı devletlerin saldırı ve hâkimiyetlerine karşı bir başkaldırma türünde olduğundan, dünya kamuoyunun dikkatini çekmemiştir. Bu başkaldırış, canlı ve gerçek olarak dile getirilmemiştir. Yüzeysel de olsa, ülkemiz hakkında bir bilgiye sahip olanlar, 1918 Mütarekesi’nden, özellikle 16 Mart 1920’den beri alınan yolun çok büyük olduğunu kabul edeceklerdir.

Yüzyıllardan beri her şeyde efendilerine ve saraylılara ve daha sonra oligarşiye bağlı kalan Türk halkı, 1919 yazında girişilen savaşla, kendi kaderinin sahibi olmayı başarmıştır.

Açık konuşuyorum. Erzurum ve arkasından Sivas kongrelerinde bir araya gelen delegeler, halkların kendi kaderlerini tayin hakkını öngören bir hükme varmışlardır. Siz, değerli Başkanım, daha Dünya Savaşı’ndan önce, bu hususu müdafaa etmekteydiniz. Bu kongrelerde kabul edilen kararlarla, İstanbul’un yetersiz ve yeteneksiz ellerdeki iktidarı tasfiye edilecek ve yeni yöneticileri, bizzat milletin kendisi seçecektir. Büyük Millet Meclisi’nde bulunanlar, Türkiye’de yeni bir dönemin başladığını ve Türk halkının artık uzun süreden beri olduğu gibi kendi yöneticilerinin himayesi altında değil, efendisiz yaşayabileceklerini ilan ettiler. 16 Mart 1920 darbesinden sonra 23 Nisan’da Ankara’da Büyük Millet Meclisi’nde toplanan halk temsilcileri, milletin iradesini ve kaderini bağımsız ve hâkim bir varlık olarak tayin etme arzusunu ilan ettiğinde, bu isteğin, bütünüyle gerçekleşmesi milli bir gaye olmuştur.

Şimdi, bütün bunlar gerçekleşiyor. Halk tarafından seçilmiş olan temsilciler, sadece yasama kuvvetini değil, aynı zamanda, yürütme kuvvetini de doğrudan, kendi seçtikleri ve her hareketlerinde onlara hesap verecek vekâletler aracılığıyla ellerinde bulundurmaktadırlar. İstisnai olarak, milletin bağımsızlık ve güvenliğinin söz konusu olduğu fevkalade hallerde, halk temsilcileri, yargı vazifesini İstiklal Mahkemeleri aracılığıyla yerine getirmektedir. Görüldüğü gibi, bizde iktidarın üç fonksiyonunun ayrılığı mevcut değil. Batı’da kapitalist sistemin bütün milletin üzerindeki efendiliğini güçlendirmek ve bu sınıfın iktidarı istismar etmesi için özenle hazırlanan bu sistem, nefret uyandırmaktadır. Bu bakımdan, biz kapitalist sistemden daha çok, Sovyet sistemine yakınız.

Sosyal alanda da, memleketimizde benzer değişimler olmuştur. Yeni vaziyetimizin ve ekonomik şartların gereği olarak, toplumun, artık istismara baş eğmemek konusundaki kararının neticesi olarak, herhangi bir çaba göstermeksizin, başkalarının emeği ile yaşayan parazitler sınıfı bütünüyle ortadan kalkmamışsa bile, bu sınıfa girenlerin sayısında büyük bir azalma olmuştur.

Modern Türkiye’de, imparatorluk döneminin efsanevi zengin sınıfı artık yoktur. Büyük arazi sahiplerinin gelirleri artık düşmüştür. Şimdi, Türkiye’de herkes düzenli çalışmak zorundadır. Sonuç olarak, bugünün Türkiye’sinde atılan adımlar herkes içindir.

Türkiye, Batı Avrupa’ya olduğundan çok, bir bakıma Rusya’ya, özellikle son birkaç ayın Rusya’sına daha yakındır. Sonra, memleketlerimiz arasında bir başka mühim benzerlik, bizim, kapitalist ve emperyalist düzene karşı savaşmamızdır. Kapitalizm Türkiye’de, Avrupa’da ve eski Rusya’da olduğundan daha zayıf gelişti. Fakat vaziyet, büyük teşebbüslerdeki hemen bütün kapitalin yabancılar tarafından yatırılmış olmasıyla şiddetlenmiştir. Halkımızın istismarını kolaylaştırmak için kurulmuş olan kapitülasyon sistemi, gelişmemizi engellemiş ve bizi bu sömürüye tahammül etmeye mahkûm etmiştir.

Bu rejimi ortadan kaldırma hedefine sahip bugünkü mücadelemiz her şeyden önce kapitalizme karşı yönelmiştir. Biz memleketimizi düşman istilasından kurtardıktan sonra, kamusal ehemmiyet taşıyan büyük işletmeleri devlet eliyle yönetme niyetindeyiz. Böylece gelecekte büyük kapitalist sınıfların efendiliğinin ülkede hâkim olmasının önüne geçmiş oluruz. Türkiye’nin büyük devletler ve onların uyduları tarafından hâlâ açık veya kapalı olarak çılgınca saldırılara hedef olmasının nedeni, bütün mazlum milletlere kurtuluş yolunu göstermiş olmasıdır.

Bütün bunlar, Türkiye’nin bütün müesseseleriyle ve bugünkü hükümetiyle sadece Sovyet Rusya’da güven hissi yaratabileceğini, Batı’nın ise, bize düşman gözüyle bakmasını gerektireceği gerçeğini ortaya koyar.

Milletlerarası siyaset alanında Türk-Fransız anlaşması, Rus-İngiliz ticaret anlaşması gibi, şartların zoruyla vücut bulmuştur. Bu anlaşma, gelecekte imzalayabileceğimiz anlaşmalar gibi, ideallerimizden vazgeçtiğimiz anlamını taşımaz. Sizi kesin surette temin ederim ki, her halükârda Büyük Millet Meclisi’nin Türkiye’si bugüne kadar Sovyet Rusya’ya karsı takip ettiği siyasetten vazgeçmeyecektir ve bu konuya dair yayılmış bütün söylentilerin hepsi yalandır.

Yine aynı şekilde sizi temin ederim ki, Sovyet Rusya’ya karşı doğrudan veya dolaylı olarak asla hiçbir anlaşma yapmayacağız ve hiçbir koalisyona girmeyeceğiz. Son zamanlarda meydana gelen aramızdaki bütün yanlış anlaşılmalar, her şeyden önce Ankara- Moskova arasındaki yazışmaların oldukça yavaş olmasından kaynaklanmaktadır.

Değerli Başkanım, bu içten açıklamaların iki halkımız ve hükümetimiz arasındaki dostane ve kardeşçe münasebetleri daha da kuvvetlendireceği ümidiyle samimi kardeşlik hislerimi kabul etmenizi dilerim.”

Mustafa Kemal

 Kaynak: burakeklik.wordpress.com