28 Şubata giden yol. Unutmayalım,
unutturmayalım...
Hatırlamakta
yarar var.
Ertan ABALI 21 Ekim 2013
Nereden
nereye nasıl gelindi. Aydınlığa koşarken ortaçağa
nasıl dönüldü. Hayret etmemek elde değil. Nereden nereye nasıl
gelindi... Lütfen sonuna kadar okuyunuz.
4 Şubat 1949
: İki "meczup" Meclis'te ezan okuyor.
15 Şubat 1949 : İlkokullarda isteğe bağlı olarak din dersleri okutulmaya başlanması öneriliyor.
1 Mart 1950
: CHP
hükümeti, Tekke ve Türbelerin Kapatılmasına Dair 677 sayı yürürlükten
kaldırıyor. Türk büyüklerine ait olanlar ve sanatsal değer taşıyanlar
Milli Eğitim Bakanlığınca(!) halka açıldı. Açılan türbe sayısı ilk
aşamada 19 idi.
12 Nisan
1950 : Mareşal
Fevzi Çakmak için düzenlenen cenaze töreninde gericiler dini
siyasete alet ederek gövde gösterisi yapıyor.
29 Mayıs
1950 : Başbakan
Menderes, sadece "Millete mal olmuş inkılâplarımızı saklı
tutacağız " diyerek irticaya ilk işareti veriyor.
16 Haziran
1950 : Ezanın
Arapça okunması yasağı kaldırılıyor.
5 Temmuz
1950: Radyoda
dini program yayınlama yasağı kaldırılıyor.
21 Ekim 1950
: Milli
Eğitim Bakanlığı, okullarda din derslerinin zorunlu olmasına karar
veriyor.
3 Aralık
1950 : Arap
harfleriyle tedrisat yapmak için gizli ya da aleni dershane açanlar
hakkında 23 Eylül 1931 günlü, 12073 sayılı kararnamedeki yasaklama
kaldırılıyor.
Böylece Kuran kursu ve imam hatip okullarına yeşil ışık yakılıyor.
1953
: Köy Enstitüleri, İlköğretmen Okulları'na dönüştürüldü.
1953 : Yasa değişikliği ile "Siyasi
yayın ya da beyanlarda bulunmak, öğretim üyeliğinden çıkarılmaya
neden olan bir suç" sayılmaya başladı.
1954 : 25 yılını dolduran öğretim
üyelerinin emekliye ayrılmasını sağlayan yasa ile öğretim
görevlilerini bakanlık emrine alan ya da görevden
uzaklaştırmayı sağlayan yasa çıkarıldı.
1955 : Başbakan Menderes, DP Meclis grubunda arkadaşlarına şöyle sesleniyor: "Siz öyle güçlüsünüz ki, şu anda isterseniz Anayasa'yı bile değiştirebilir, hilafeti bile getirebilirsiniz. "
1956 : Menderes, Konya'da halka hitap ederken "Ortaokullara din dersleri konulacağını" açıklıyor.
13 Eylül 1956 : Ortaokul ders programlarına seçmeli din dersleri konuyor.
1957'de Başbakan Menderes, Ödemiş'te halka yaptığı konuşmasını bir kasaba imamı gibi bitiriyor: “Allah, münafıkların şerrinden hepimizi korusun." Genel seçimler yaklaşınca hızını alamıyor ve seçmene şu vaatlerde bulunuyor: "İstanbul'u ikinci bir Mekke, Eyüp Sultan Camii'ni de ikinci bir kâbe yapacağız."
14 Şubat 1957 : Başbakan Menderes, Ankara'da Kocatepe Camii'nin yapımı için Cami Yaptırma Derneği 'ne 100.000 TL bağış yapıyor.
19 Mayıs 1957 : Kayseri 'de halka yaptığı açıklama Menderes, "DP'nin iktidarda olduğu yedi yıl içinde yeni 15.000 cami inşa edildiğini ve başta Süleymaniye olmak üzere 86 caminin onarıldığını, Süleymaniye'nin 500' üncü yıl dönümünü kutlamak için Müslümanların İstanbul 'a davet edileceğini " söylüyor.
1957 – 1958 : Liselere seçmeli din dersi kondu.
1959: Din dersleri öğretmeni yetiştirmek için Yüksek İslam Enstitüsü açıldı.
26 Haziran 1965 : Milli Eğitim bakanı Cihat Bilgehan, "İmam hatip okullarını bitirenlerin, ilkokul öğretmeni olabileceklerinin" müjdesini veriyor.
15 Nisan 1966 : Atatürk büst ve heykellerine karşı gericilerin saldırıları sürüyor.
31 Mayıs
1966 : Demirel,
Kayseri'de halka yaptığı konuşma hedef saptırarak şunları söylüyor: "Bugün Türkiye'de
gericiliğin yaşamasına uygun koşullar artık bulunmamaktadır.“
17 Mayıs
1967 : İmam
hatip okullarını bitirenlere üniversitelere girme hakkı tanınıyor.
20 Ağustos 1967: İzmir 'de İslam Enstitüsü'nün temelleri Başbakan Süleyman Demirel tarafından atılıyor.
Aralık 1967 : Meclis'te iftar yemekleri verilmeye başlanıyor.
21 Şubat 1968 : Milli Eğitim Bakanı İlhami Ertem, "Hükümetimizin amacı her ilde bir imam hatip okulu açmaktır" diyor.
19 Şubat 1969 : Mehmet Şevki Eygi adlı emperyalizm fedaisi, ABD'nin 6. Filosu'nu protesto eden yurtsever gençler üzerine "ABD bizim kâbemiz, cihada hazır olun” sloganları ile dincileri saldırtıp o günün tarihlere "Kanlı Pazar " olarak geçmesini sağlamıştır.
1 Ekim 1969 : Seçimlere bir gün kala Adalet Partisi'nin kır'atlı Kuran dağıttığı haberleri basına yansıyor.
26 Ocak 1974 : Milli Selamet Partisi genel seçimlerden 48 milletvekili ile çıkıyor.
1974 – 1977
: Din
kültürü ve ahlak dersi zorunlu kılındı.
1975-1976 : Bir yıl içinde 70 imam hatip
okulu açılıyor.
1976-1977 : Bir yıl içinde 77 imam hatip
okulu daha açılıyor.
1977-1978 : Açılan bu imam hatipler yetmemiş olacak ki bir yıl içinde 86 tane daha açılıyor. Bu üç yıl boyunca Başbakanlık koltuğunda Süleyman Demirel oturuyor.
21-25 Aralık
1978 : Kahramanmaraş
'ta meydana gelen olaylarda resmi
Açıklamalara
göre 111 kişi yaşamını yitirmiş, yüzlerce kişi de
yaralanmıştı….
Sol parti ve
dernek binaları ateşe verilmiş, Müslümanlar cihada çağrılarak
duvarlara "Allah için savaşa, Müslüman Türkiye"
sloganları yazılmıştı. Buna karşın
Süleyman
Demirel, şunları söylemişti : "Bana
sağcılar, milliyetçiler cinayet işliyor dedirtemezsiniz"
12 Haziran 1979 : MSP Genel Başkanı Necmettin Erbakan şunları söylüyor: "Hafta tatili Cuma günü olmalı. Nikâhı müftüler kıymalı. Mekteplere Kuran dersi koymalı. Bu milletin mektep kitapları niye Allah adıyla başlamıyor? "
4 Temmuz 1980 : Çorum Katliamı gerçekleştiriliyor. 58 kişi katledilirken başbakan Demirel "Çorum'u bırakın Fatsa'ya bakın!" diyerek "solun kalesi" diye anılan Fatsa'yı hedef gösteriyordu.
22 Temmuz 1980 : Kemal Türker'in öldürülmesi.
7 Eylül 1980 : MSP'nin Konya'da düzenlediği mitingde yobazlar tarafından şu sloganlar atılıyordu : "Dinsiz devlet yıkılacak elbet…Şeriat gelecek… Laiklik dinsizliktir… Anayasa Kuran… Ya şeriat ya ölüm… Cihada hazırız…"
12 Eylül 1980 : Amerika'nın fedailiğine soyunan, Amerikalıların "bizim çocuklar" (Our Boys) dedikleri generaller tarafından darbe yapılarak tüm siyasi parti ve dernekler kapatıldı. Demokrasi güçlerine karşı topyekun bir seferberlik başlatıldı. Dizginlerini koparan zor, zulüm ve işkence doruğa çıktı. Ülkenin aydınlanmacı birikim üzerinden silindir gibi geçildi. Bu satırların yazarı bile bundan payını alarak 92 gün işkence gördü. Ulusal birlik yerine dinsel birliği öne süren, ulus yerine ümmet anlayışını ön plana çıkaran, günlük konuşmalarını bile dinsel motiflerle süsleyen gerici 12 Eylül' ün darbesinin mimarı Kenan Evren, 10 Ağustos 1981 tarihinde Çanakkale'de yaptığı konuşmada "Muhterem din adamlarının elini öpeceğiz " diyordu.[1] "Gerçekte," der Machiavelli, "hiçbir ülkede olağandışı bir yasacı yoktur ki, Tanrı'ya başvurmuş olmasın; yoksa koyduğu yasaları kimse kabul etmezdi. Gerçekte bilge kişinin bildiği birçok yararlı bilgi vardır. Fakat aynı bilgilerde, başkalarını inandıracak ölçüde açık bir takım nedenler yoktur." [2] Darbe rejimi, 2842 sayılı yasayı 16.6.1983 tarihinde yürürlüğe koyarak bu yasanın 10. Maddesiyle İmam Hatip Lisesi mezunlarının yükseköğretim kurumlarına girmelerini sağladı. Bununla da yetinmeyerek, 1983 yılında 1739 sayılı yasanın 31. maddesinde yaptığı değişiklikle, cami imamı olarak yetişenlerin okullarda öğretmen olmalarına yasal dayanak hazırlandı.
12 Eylül'de gerçekleştirilen Amerikancı darbeden sonra İsmet İnönü 'nün oğlu veto edilerek seçimlere katılması engellenirken Nakşibendi tarikatının üyesi olan Turgut Özal'ın Çankaya 'ya kadar tırmanması sağlandı. Nitekim Özal 'ın, "12 Eylül olmasaydı iktidara gelemezdik" biçimindeki açıklaması 14.8.1987 tarihinde basına yansıdı. Mart 1987: Demirel, Öğretim Birliği Yasası'nın bir devrim yasası olduğunu ve değiştirilmesinin olanaksız olduğunu gözardı ederek şunları söylemiştir: "Siyasetin emrinde din değil, başka hakların kullanılmasına yaptığı gibi, siyaset dine hizmet edecek. Bunda yadırganacak bir şey yok…Tevhidi Tedrisat Kanunu bir semavi kitap değildir. Şayet Kuran kursları ve din eğitimi bu kanuna ters düşüyorsa, yanlış olan din eğitimi değildir. Tevhidi Tedrisat Kanunu'dur. …Laiklik çiğneniyor diye yapılan tartışmalar, bir yerde din ve vicdan hürriyetinin kullanılmasını baskı altına almaktır. "[3]
1989 : TCK'nın Türkiye 'de din devleti kurulmasını suç sayan 163. maddesi kaldırıldı. Bu maddenin kaldırılmasına karşı çıkan aydınlar birer birer öldürülmeye başlandı.
28 Aralık 1989 : Üniversitelerde türban serbest bırakıldı.
31 Ocak 1990
: Prof.
Dr. Muammer Aksoy'un öldürülmesi.
7 Mart 1990
: Çetin
Emeç'in öldürülmesi.
4 Eylül 1990
: Turan
Dursun'un öldürülmesi.
6 Ekim 1990
: Prof.
Dr. Bahriye Üçok'un öldürülmesi.
24 Ocak 1993
: Uğur
Mumcu, "İmam-Subay " başlıklı yazısından iki gün sonra bir
suikasta kurban gitti.
2 Temmuz 1993 : Sıvas 'ta her yıl geleneksel olarak düzenlenen Pir sultan Abdal Kültür Etkinlikleri' nin 3. gününde, Müslümanlar ortalığı kana buladı. Ülkemizin yetiştirdiği en değerli aydın, düşünür, bilim adamı, sanatçı ve edebiyatçılardan 37 kişi diri diri yakıldı. Çoğu çevre illerden gelerek Madımak Oteli' ni ateşe verenlerin attığı ortak sloganları şunlardı : "Zafer İslam'ın… Cumhuriyet Sıvas'ta kuruldu, Sıvas'ta yıkılacak! Şeriat gelecek zulüm bitecek… Kahrolsun laiklik…"
27 Mart 1994
: Yerel
seçimlerle RP'nin yükseliş ivmesi devam etti. 22 ildeki
belediyelerin, Ankara ve İstanbul
'daki anakent belediyelerinin tüm olanakları RP'nin eline geçti.
Bunlar, iktidar yolunda önemli kilometre taşları olacaktı.
Erbakan, ”Refah
iktidara gelecek. Sorun ne? Geçiş dönemi sert mi olacak, yumuşak mı? Kanlı
mı olacak? Kansız mı? 60 milyon buna karar verecek"
diyordu.
5 Nisan 1994 tarihli kararlarını ilan
ederken "Son sosyalist devleti de yıktık"
sözleriyle Kemalizm’in sosyal devlet alanında sağladığı cılız da olsa
kazanımları
kastediyordu.
10 Kasım
1994 : Anıtkabir'de
Atatürk' e çirkin bir saldırı yapıldı. Saldırgan, "Taşlara,
kemiklere secde etmeyin. Taşlar sizi kurtaramaz. Kur'ana
davet ediyorum." diye slogan attı.
11 Ocak 1995
: Onat
Kutlar'ın öldürülmesi.
9 Ocak 1996 : Metin Göktepe'nin öldürülmesi.
3 Kasım 1996
: Susurluk'ta meydana gelen bir trafik kazasında mafya,
siyasetçi, polis ilişkileri açığa çıktı. Başbakan Erbakan 'fasa fiso'
dedi, Adalet Bakanı Şevket Kazan ise, aydınlık için bir dakika
karanlık toplumsal eylemi için "Mumsöndü oynuyorlar" dedi.
1997 : Refah Partili Sincan Belediye
Başkanı Bekir Yıldız, "Laiklere
şeriat enjekte edilecek" diyordu.
11 Ocak 1997 : Dönemin Başbakanı Necmettin Erbakan, Başbakanlık Konutunda tarikat liderleri ve şeyhlere iftar yemeği verdi.
1997 : Şevket Yılmaz : "Allah'ın size soracağı soru şöyle : Küfür düzeninde İslam Devleti olsun diye niye çalışmadın?"
Hasan Hüseyin Ceylan : "Bu vatan bizimdir, rejim bizim değildir kardeşlerim. Rejim ve Kemalizm başkalarınındır. Türkiye yıkılacak beyler!"
Kayseri Belediye Başkanı Şükrü Karatepe : "Bu törenlere içim kanağlayarak katılıyorum. Bu düzen değişmeli. Bekledik, biraz daha bekleyeceğiz. Gün ola harman ola. Müslümanlar içlerindeki hırsı, kini eksik etmesin."
Şanlıurfa Belediye Başkanı H. İbrahim Çelik : "Ben kan dökülmesini istiyorum. Demokrasi böyle gelecek, fıstık gibi olacak." diyorlardı.
Ve Nihayet Şubat 1997 : … Özal'ın halefi olan Başbakan Necmettin Erbakan, Başbakanlık Konutu’nda verdiği iftar yemeğine Türkiye'nin en ünlü din baronlarını davet ederek, toplumsal gerilimi tırmandırdı.
Laikliliğin tanımı bile değiştirilerek, "Laiklik, din özgürlüğüdür", "Din ise birleştirici ve lâzımdır" denilmeye başlandı.
Eğitim yoluyla bu ülkede, "İktidar olursak, içkinin içilip içilmeyeceğini referanduma götürürüz" diyen Tayyip Erdoğan gibi şeriat özlemcisi kafalar yetiştirildi. Bu kafa sahipleri, iktidar olup cesaret ettikleri takdirde çarşafı, Arap alfabesini, dört kadın ile evlenmeyi de referanduma götüreceklerinden, bir yandan uluslararası yeşil sermaye gücü, öte yandan da din istismarı yoluyla bunu topluma kabul ettirip uygulayacaklarından, artık hiç kuşkumuz kalmadı.
21 Ekim 1999
: Prof.
Dr. Ahmet Taner Kışlalı 'nın öldürülmesi.
18 Aralık
2002 : Prof
Dr. Necib Hablemitoğlu 'nun öldürülmesi.
Şimdi ise Sevr kapımızın eşiğinden sırıtıyor
Şimdi ise Sevr kapımızın eşiğinden sırıtıyor
-------------------Ertan ABALI 21 Ekim 2013
